Als je de afbeelding bij Baby Reindeer op Netflix ziet, dan ga je niet kunnen bedenken wat de serie is. Als je er 9 afleveringen van hebt gezien, dan weet je het waarschijnlijk nog steeds niet. Maar de tiende aflevering -en wat internetresearch- maakt een heleboel duidelijk. Maar er is één ding al vanaf het begin glashelder: deze serie moet je zien.
Je weet aan het begin echt totaal niet wat je staat te gebeuren, maar al snel wordt duidelijk dat deze serie gaat om stalking. Dat durven niet veel series te doen. Komt het omdat het mensen die gestalkt zijn triggert? Misschien wel. Het is in ieder geval goed dat hier nu over wordt gesproken, en misschien wel juist omdat het de man is die wordt gestalkt door een vrouw. Vaker zien we het andersom, als we het dus al zien. Vervolgens gebeurt er iets nog veel ergers in deze serie, dat we meestal ‘reversed’ zien, maar dat zullen we niet spoilen. Wees wel gewaarschuwd: ook dat kan triggerend zijn, maar daarvoor waarschuwt de aflevering ook.
Er zijn op streamingdiensten meerdere series te vinden door comedians, en vaak zijn die wat absurd en wat navelstaarderig. Maar dat is in het geval van Richard Gadd niet zo. Althans, het voelt niet zo. Het is wel duidelijk een serie die door hem is geschreven, het gaat ook veel over hem en hoe hij een comedian wil worden, maar hij voelt toch vooral als het lijdend voorwerp in deze serie, in plaats van de hoofdrol. Dat komt helaas ook door wat hem overkomt, en dat is ook waar die internetresearch om de hoek komt: dit is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Sterker nog: de berichten die je voorbij ziet komen, is ook wat hij daadwerkelijk heeft ontvangen. 41.071 emails, 744 tweets, 350 uur aan voicemails en meer. Het is shocking.
Nu klinkt het allemaal heel dramatisch, maar dat is juist wat deze serie zo ontzettend indrukwekkend maakt: het is ondertussen wel grappig en toch ook wel emotioneel. Deze serie komt binnen. Onze favoriete aflevering is die waarin Richard (sorry, zijn personage Donny Dunn) uitlegt dat zijn personage bij de persoon bleef die zo slecht voor hem was. Iets dat veel slachtoffers zullen herkennen, maar vaak geen naam mag hebben, terwijl het zo essentieel is.
Baby Reindeer heeft een verwarrende naam, een verwarrende foto en zelfs een wat verwarrende opbouw, maar uiteindelijk blijkt het een kristalhelder verhaal te vertellen. Een verhaal van een slachtoffer, dat laat zien dat hij niet alleen een slachtoffer is, maar ook gewoon een mens. En dat het niet altijd zo zwart wit is, zo goed en kwaad, maar dat het juist al die subtiele dingen zijn die ondertussen gebeuren, waardoor het vaak moeilijk is om je vinger te leggen op gedrag dat echt niet kan. Je moet het zien, je moet het ook wel een beetje voelen, Baby Reindeer is nu op Netflix te zien.
