Disney heeft vorig jaar na een seizoen besloten The Acolyte te annuleren. Star Wars-fans waren het er soms niet mee eens, soms wel, maar of het je serie is of niet: het is een vreemde keuze van de Mouse House. Het was namelijk wel een frisse wind in het soms hier en daar toch wat stoffige Star Wars-universum. Nu is er nog een reden bijgekomen om je af te vragen waarom The Acolyte een vroege dood moest sterven.
Weet je wat vorig jaar de meest gekeken serie was op Disney+? Het was niet The Acolyte: het was Percy Jackson and the Olympians. Met 3 miljard minuten heeft die serie het met afstand gewonnen van de rest. De nummer twee werd met met 2,7 miljard minuten ook goed bekeken, schrijft Deadline. Die nummer 2 is The Acolyte. Waarom zou Disney een serie annuleren die zulke goede kijkcijfers heeft?
Heeft het te maken met de kritiek op hoe ‘woke’ de serie was? Disney heeft een honkbal-productie die dit jaar verschijnt ook aangepast na kritiek over een transgender die erin zou voorkomen. Dat was iets wat ouders maar zelf met hun kinderen moesten bespreken, stelde Disney zo ongeveer. Lijdt The Acolyte ook al hetzelfde probleem: was het allemaal net even te inclusief?
De grote kritiek op de serie is onder andere dat het iets te langzaam voortkabbelde, terwijl het ook nog eens vrij voorspelbaar was. Het was een mysterie dat eigenlijk meer een slechtbewaard geheim kan worden genoemd. Daarnaast waren er ook personages die juist te weinig tijd kregen en waarbij je eigenlijk weinig meevoelde als ze hun vroege dood stierven. Dat sommige sets en aankledingen van sets wat goedkoop overkwamen, hielp ook niet.
Er is echter ook veel om van te houden: mooie momenten met lichtzwaarden, maar vooral de aanwezigheid van Amandla Stenberg als Osha is fantastisch. Haar personage is interessant, haar spel goed en ze heeft een heel eigen verhaal wat je geïnteresseerd in haar maakt. Alleen wanneer ze haar evil Mae speelde was ze even wat minder, misschien juist omdat ze zo overtuigde als Osha, leek ze aanzienlijk minder overtuigend als Mae. Qimir daarentegen, die stelde zeker niet teleur. Manny Jacinto doet het geweldig en we hadden graag meer van hem gezien. Ook het idee dat de Jedi soms helemaal niet zo stevig in hun schoenen stonden, had juist wel iets.
The Acolyte voelt aan alle kanten als een serie die meer ontwikkeltijd nodig had. Meer tijd voor het publiek om bekend te raken met de personages, maar ook meer tijd voor deze nieuwe wereld binnen die zo bekende wereld om te laten zien wat er anders was. Het blijft uiteindelijk een uitdaging om iets te maken over Star Wars, omdat zoveel mensen er zo van houden, maar de manier waarop er met The Acolyte is omgegaan, dat voelt toch niet helemaal eerlijk.
Tegelijkertijd weten we dat Disney sowieso met de bezem door veel franchises heen is gegaan: ook Marvel heeft het met zijn cinematic universe moeten ontgelden. De serie schijnt ook helemaal niet als een seizoensserie te zijn gepitcht, maar juist een meer allesomvattend verhaal uitgespreid over meerdere seizoenen. Helaas Leslye Headland: die tijd krijg je niet.