Netflix-serie Black Mirror komt op 5 juni terug voor een vijfde seizoen. Wij kunnen niet wachten, want zeker na de interactieve film Bandersnatch eind vorig jaar is de honger naar meer Black Mirror groot. Dit is waarom.
Hoewel we het in dit artikel een serie noemen, is het niet bepaald een standaard reeks zoals je dat kent van andere series. Elke aflevering heeft namelijk een ander verhaal en een andere cast, waardoor het meer een soort mini-films zijn. Toch hebben sommige verhalen juist veel aansluiting met elkaar en soms zal je dezelfde acteurs terugzien in een andere aflevering. Wat Black Mirror zo interessant maakt, is dat het ondanks dat de verhalen extreem verschillend zijn, er toch eenzelfde gevoel in elke aflevering wordt opgeroepen.
De maker van de serie, Charlie Brooker, heeft weleens gezegd dat hij in Black Mirror vooral wil onderzoeken welke bijwerkingen de drug technologie heeft. Dat merk je heel erg aan afleveringen zoals die waarin je herinneringen kunt terugspoelen en oproepen. Het is duidelijk dat zo’n mogelijkheid voordelen kan bieden voor een persoon, maar tegelijkertijd blijken deze verregaande vormen van technologie vooral relaties om zeep te helpen. Er worden nu al vaak opmerkingen gemaakt over hoe mensen met hun hoofd maar in een scherm zitten en menselijke connectie verliezen, deze serie is een originele manier om je daaraan te herinneren.
Het heeft uiteindelijk dus alles te maken met technologie. “De toepassingen ervan zijn oneindig”, klinkt het vaak, maar in Black Mirror zie je op nare wijze opgetekend worden of dat oneindig wel klopt. En vooral: of we er ook daadwerkelijk gelukkiger van worden. Mocht je nogal een techie zijn, dan is het ook simpelweg inspirerend om de serie te kijken, puur om te zien waar technologie ons zou kunnen brengen, even afgezien van het feit dat dat in Black Mirror voornamelijk uit een ‘de ondergang’-achtige insteek wordt verteld.
Black Mirror, is niet alleen een referentie naar je smartphonescherm als die uitstaat, het is een van de meest out-of-the-box-series die je op Netflix kunt vinden. Het is science-fiction met een dikke, zwarte rand. Terwijl we in de huidige maatschappij technologische ontwikkeling vaak toejuichen en slechts gekscherend opmerkingen maken over robots die ooit de wereld gaan overnemen, doen de makers van Black Mirror hun uiterste best om je te laten zien dat de technologische ontwikkelingen ook te ver kunnen gaan. Juist omdat ze het koppelen aan de diepste emoties van mensen, krijg je een heel onaangenaam eindresultaat. Maar wel eentje die erg lekker wegkijkt.
Nu is het feit dat er bij Charlie Brooker een Emmy op zijn schoorsteenmantel staat op zich geen reden om deze serie te kijken, maar deze prijs zegt wel iets over hoe zowel critici als het publiek naar deze reeks kijken. Ook hebben een heleboel bekende acteurs zich aan de serie verbonden, zoals Jon Hamm, Rory Kinnear en Hayley Atwell. Dat vertrouwen spreekt iets uit over de serie. Plus, juist omdat elke aflevering weer een compleet op zichzelf staand verhaal is, kun je de ene episode gewéldig vinden en de andere maar slecht. Het is echter heel erg leuk om daarover te discussiëren met anderen, die daar mogelijk anders over denken of je nieuwe inzichten kunnen geven. Het is met de eerste aflevering, waarin een politicus seks moet hebben met een varken, niet de makkelijkste serie om in te komen. Echter, zoals je hierboven kunt lezen, is het de moeite waard om toch door te kijken.
