Het is Halloween. De lucht kleurt oranje, de bladeren bedekken de grond en er heerst een onheilspellende sfeer. Daarom gaat er niets boven een horrorfilm op een koude avond. Het horrorgenre is al bijna zo oud als film zelf maar weet nog altijd te verrassen, dus we kijken nog even terug naar de afgelopen tien jaar voordat we de ‘20s in gaan. Al deze films zijn uitermate geschikt om je vanavond te entertainen en een slapeloze nacht te bezorgen. Was dat geluid wat je hoorde echt de wind?
Eén van de klassiekers uit de jaren 70 kwam in 2018 terug met een ijzingwekkend vervolg op het origineel, terwijl alle andere delen werden genegeerd. Dit was een goede zet want veel van de Halloween films zijn niet al te goed. De nieuwste Halloween gaat terug naar de roots en pakt het verhaal 40 jaar later op. De film was zo succesvol dat er op dit moment twee vervolgen tegelijkertijd worden gemaakt. Halloween Kills (2020) en Halloween Ends (2021) zullen de komende jaren tijdens Halloween te zien zijn, dus bereid je vast voor door deze te bekijken.
IT werd in 2017 niet voor niets de horrorfilm met de hoogste opbrengsten aller tijden en meesterverteller Stephen King werd weer een grote naam in de filmwereld. De film kwam ook precies op het goede moment; nostalgie voor de jaren 80 is tegenwoordig groot en daar speelt de setting van de film perfect op in. De grootste prestatie van IT is dat we er een klassiek horrorfiguur bij hebben die prima naast legendarische figuren als: Ghostface, Jason en Michael Myers past.
The Conjuring liet zien hoe horrorfilms nog steeds goed en tegelijkertijd doodeng kunnen zijn. De film deed het zelfs zo goed dat er een hele ‘cinematic universe’ uit is ontstaan met films als: Annabelle, The Nun en The Curse of La Llorona. James Wan, de regisseur van The Conjuring, was ook de regisseur van de originele Saw: nog een trendsetter voor het horrorgenre.
Train to Busan is een Koreaanse horrorfilm en heeft een unieke kijk op het zombiegenre, een subgenre van horror wat tegenwoordig steeds saaier begint te worden. Deze film is fris en nieuw, maar behoudt wel de kernwaarden van traditionele zombiefilms door sociaal commentaar te geven op de huidige stand van de samenleving en sociale structuren zonder de emotionele kern van karakters te verliezen. Train to Busan is één van de internationale films die je echt moet zien.
Get Out is een psychologische horrorfilm die afhankelijk is van sociale constructies en commentaar om zijn verhaal en angst op te bouwen. Maar het is het gebruik van racistische thema’s en het perspectief van de hoofdrolspeler wat deze film zo origineel maakt. Door het huidige politieke klimaat is de psychologische horror in deze film heel herkenbaar. Get Out maakt af waar The Babadook en It Follows aan begonnen zijn: horrorfilms met angstaanjagend diepe lagen.
The Babadook is misschien wel een van de eerste ‘independent’ films die dit soort kleinschalige horror naar de mainstream heeft gebracht. Het was een van de best beoordeelde films van 2014 en een van de eerste films, samen met It Follows, die een provocerend verhaal weet te presenteren in een horrorfilm. William Friedkin, de regisseur van The Exorcist, heeft gezegd dat de film tot de meest invloedrijke horrorfilms behoort, denk aan Psycho en Alien. The Babadook zou vervolgens enkele van de beste horrorfilms van de afgelopen jaren inspireren, waaronder Get Out en Us van Jordan Peele.
Hereditary is het perfecte voorbeeld van een indie-horrorfilm. Het vertelt een bondig verhaal met een klassieke opzet en is tegelijkertijd provocerend en herkenbaar. Het is gaat over een familiedrama en erfelijke psychische aandoeningen. In plaats van ‘jump scares’ te gebruiken om de kijker op simpele wijze te laten schrikken, gebruikt het angst en verdriet om op je emoties in te spelen. Dit is een film om rillingen van te krijgen.
The Witch is een horror-meesterwerk en een film die je zeker niet mag missen tijdens de donkere maanden. De film speelt zich af in de jaren 1600 en is compleet trouw aan die periode; zelfs het dialoog is voor sommige kijkers ontoegankelijk, omdat het in overeenstemming is met het taalgebruik van toen. De trage opbouw van de film presenteert het duivelse verhaal op een compleet originele manier.
Suspiria is hoe je een klassieke horrorfilm, met liefde, een remake geeft. In plaats van het origineel compleet na te maken is er voor gekozen om het verhaal flink uit te breiden. De films zijn uiteindelijk bijna alleen in naam vergelijkbaar en dit is juist goed. De film stijgt boven andere simpele remakes uit door een compleet andere kant op te gaan met het verhaal.
Cabin in the Woods kwam op het perfecte moment; mensen dachten dat ze alles gezien hadden wat horror te bieden heeft. Zelfs meta-horror zoals Scream was inmiddels cliché geworden. Net op dat moment zette Cabin in the Woods alles weer op zijn kop door alle clichés uit het raam te gooien. Het resultaat: één van de beste horrorfilms aller tijden. Cabin in the Woods doorbreekt alle conventies van horror, maar weet ze tegelijkertijd toch te respecteren door er op zelfverwijzende humor op in te spelen. Je weet nooit wat er gaat gebeuren en blijft gissen tot het einde.
