Black Mirror is een serie waar elke technologische zwartkijker een zwak voor móet hebben: de duistere paden die onze huidige technologie zou kunnen gaan bewandelen worden in de serie op fantastische wijze verkend. Soms zie je het aankomen, soms zit je geschokt de aftiteling te bekijken en soms ben je gewoon vol van hoe briljant een aflevering kon zijn.
Charlie Brooker, de grote man achter de serie die ook zo goed als alle afleveringen in zijn eentje heeft geschreven, praat in deze Netflix featurette (die helaas niet heel lang duurt) over hoe het vierde seizoen verschilt ten opzichte van de eerdere Black Mirrors.
De serie heeft altijd aparte afleveringen gehad die los van elkaar stonden en in elke volgorde ‘genoten’ konden worden (al zijn er altijd mensen die vinden dat een bepaalde volgorde de juiste is). Dat wordt ook dit seizoen aangehouden, maar er zijn wel veel dingen die voor het eerst gedaan worden in seizoen vier.
De Star Trek-‘parodie’ in de ruimte is er zo één. Of de huiveringwekkende zwart-wit aflevering. De Amerikaanse indie-stijl aflevering Arkangel, geregisseerd door Jodie Foster. Allemaal gaaf mét eigen stijl, maar de laatste aflevering in het seizoen is toch de klapper. Het is volgens de maker ook de eerste die zo bewust en opvallend teruggrijpt naar eerdere afleveringen in de serie.
Het belangrijkste is echter, zoals Brooker zelf zegt, dat je ondanks dat kleine stukje samenhang de garantie van hem krijgt dat elke aflevering een einde heeft. Dat is volgens hem ook de reden dat hij is begonnen met het maken van Black Mirror: hij miste de programma’s die één ding deden en daarna klaar waren. Het hoeft niet altijd een serie van vijf seizoenen te zijn om te kunnen boeien, en als iemand dat heeft bewezen, dan is het Brooker wel. Het grootste probleem van seizoen vier van Black Mirror is namelijk dat er te weinig afleveringen zijn. Dat boek kan niet snel genoeg komen.
[Afbeeldingen © Netflix]
