Wist je dat sommige films in andere landen andere eindes hebben? Bekende voorbeelden zijn Unfriended, 28 Days Later en zelfs The Sound of Music. Maar soms is het einde nu eenmaal het einde, maar zingen er op het internet toch veel potentiële andere eindes rond (die soms stiekem ook door de regisseur waren bedacht, maar niet door konden gaan). Deze zes films zijn goede voorbeelden van films waarvan de alternatieve eindes beter zijn. En, goed om te weten: er zitten allerlei spoilers in van filmeindes.
The Descent is beroemd omdat hij gaat over een groep vrouwen die in een grot vast komen te zitten, waarbij de ‘slechterik’ vrij duidelijk in beeld komt, maar je als kijker toch een enorm onheilspellend gevoel hebt. De originele stop van de film was dat Sarah helemaal niet uit de grot is gekomen, maar dat dat allemaal maar een hallucinatie was en dat ze eigenlijk dood is in plaats van dat ze met haar dochter Jessica een feestje viert. Vrij duister, maar wel heel goed passend bij de film. Sommige mensen menen dat het de schuld van de Verenigde Staten is dat deze film het ‘slappere’ einde kreeg, waardoor het een minder grote klassieker is geworden dan hij in zich zou hebben.
Ashton Kutcher heeft niet in heel veel briljante films gespeeld, maar The Butterfly Effect was dat zeker wel. De film presenteert een bijzonder concept over hoe alles wat je doet een soort rimpeleffect heeft op andere dingen. Evan (die Ashton speelt) is een jongeman die kan tijdreizen naar traumatische momenten en deze kan aanpassen. Maar als hij dat doet, dan zorgt hij dat hij de liefde van zijn leven kwijtraakt, allemaal met als doel om iedereens leven te redden. Op zich heel heldhaftig, maar het alternatieve einde is beter: Evan zou al in zijn moeders buik zelfmoord plegen door de navelstreng om zijn nek te vouwen. Enorm duister, maar wel passend bij de sfeer van de film.
Eén van de meestgenoemde films waarvan een alternatief einde beter zou zijn, dat is I Am Legend. In deze film wordt Dr. Robert Neville (Will Smith) steeds lastiggevallen door een soort albino’s (Darkseekers) in hun hoop om de sleutel tot de genezing te vinden in deze laatste man op aarde. Uiteindelijk vindt Robert de juiste behandeling en eindigt hij in een kamp voor overlevenden. Beetje saai: het alternatieve einde realiseerde hij zich dat de Darkseekers vooral hun vriend terugwillen waarop Robert heeft zitten experimenteren. Daarin wordt de focus dus verwisseld naar een verhaal waarin Robert zelf het monster is, in plaats van de held. Dit komt ook nog veel dichterbij het boek waarop de film gebaseerd is.
Blade Runner is nog steeds een briljante film die zoveel toekomstbeeld-ideeën en mooie dystopieën laat zien, dat er nog steeds vaak aan gerefereerd wordt in de huidige wereld. Het sci-fi verhaal van Ridley Scott is vaak veranderd, waaronder met een einde waarin Deckard (gespeeld door Harrison Ford) zelf ook kunstmatig blijkt te zijn en ooit vrij, waarin hij door zijn eigen Blade Runner-divisie zou worden opgejaagd. Heel anders dan een man die zelf op een soort androïde valt, he?
Alien is een briljante film en we hebben daarbij niet heel veel behoefte aan een alternatief einde, maar wanneer je deze hoort denk je daar misschien ook een beetje anders over. Ridley Scott (daar is hij weer) wilde eigenlijk Ripley doden in de film. Dan zou de xenomorph uiteindelijk toch zijn zin krijgen, Ripley te pakken krijgen en zou de alien haar stem gebruiken om een boodschap in te spreken over haar terugkomst naar aarde. Op zich is het echte einde waarin Ripley het overleefd beter om Alien een franchise te maken, maar dit einde met het duistere randje had ook best gepast in deze ontzettend duistere film.
