Gisteren publiceerden we het eerste deel van het verslag van het team van Way to Blue over hun bezoek aan de WETA studio’s, waar o.a.The Lord of the Rings, Avatar, Rise of the Planet of the Apes en The Adventures of Tintin tot leven werden gebracht.
Tijdens de postproductie van deze laatste kreeg Way To Blue ook nog eens de kans deel te nemen aan een Motion-capture workshop met Peter Jackson en Joe Letteri. Hieronder hun verslag van deze unieke meeting.
Het volgende onderdeel in onze rondleiding is de motion-capture filmset en we zijn blij verrast als blijkt dat Peter Jackson zelf de rondleiding doet. Bovendien is Joe Letteri (Senior Visual Effects Supervisor), die al vier Academy Awards op zijn naam heeft staan, aanwezig om de technische aspecten aan de groep uit te leggen. De ruimte die we binnengaan is een groot magazijn. In het midden staan een soort platform waar een transparant basisframe van een appartement te zien is, compleet met een deur en twee acteurs in motion-capture kostuum. Achterin de ruimte werken een aantal computertechnici aan een groot aantal schermen. Pas als we naar een monitor kijken zien we de wereld van Kuifje tot leven komen en verandert de basisconstructie die we voor ons zien in Kuifjes appartement en veranderen de acteurs in Kuifje en Thomson. De acteurs bewegen zich in het appartement en je ziet hoe de personages op het scherm die bewegingen imiteren.
Peter Jackson bedient een handcamera in deze virtuele wereld en we zien op de monitor hoe hij in- en uitzoomt op diverse elementen van Kuifjes appartement. Hij legt uit dat hij door de wereld kan reizen zonder ook maar ergens een voet neer te zetten. Het voordeel is dat de regisseur zich niet dicht bij de acteur hoeft te bevinden en niet op het fysieke toneel hoeft te komen, zoals bij een echte filmset. Jackson vraagt de demonstratie-acteurs om de deur van het appartement te openen en we zien de personages op straat stappen. Jackson laat opnieuw zien hoe de camera door de wereld kan bewegen en zelfs rennen kan imiteren, door met zijn duim een van de navigatieknoppen op de camera te bedienen. Het is een totaal andere manier van filmen met vrijwel onbeperkte mogelijkheden.
“De technologie slaat een brug tussen live-action en originele filmproductie”
Geboeid volgen we deze persoonlijke workshop met Peter Jackson en zijn ongelooflijke virtuele wereld. Joe Letteri legt uit dat deze technologie “een brug slaat tussen live-action en originele filmproductie”. Wat Joe hiermee wil zeggen is dat je nu een animatiefilm op dezelfde manier kunt maken als een live-action film, zelfs aan de andere kant van de wereld, zoals Spielberg nu is. Jackson voegt hieraan toe dat het enkele jaren duurt om zo’n virtuele omgeving op te bouwen voordat je er in kunt navigeren en acteren zoals hij nu demonstreert. Dit systeem heeft veel voordelen, “Je kunt een scène in de stromende regen filmen zonder nat te worden”, grapt Jackson.
Bij het vergelijken van deze technologie met het maken van een live-action film, benadrukt Jackson dat de duidelijke luxe van deze ervaring hem niet ongeduldig maakt, maar dat aan het filmen op een echte locatie wel bepaalde frustraties zijn verbonden. Als voorbeeld noemt hij een dag waarop het hard regent. Het budget loopt gewoon door terwijl de acteurs zitten te wachten op die perfecte scène in de zon en je hebt maar kort de tijd om te filmen, “terwijl je hier de hele dag een prachtige zonsondergang of zonsopgang kunt filmen. Het is een andere manier van filmen, hoewel je wel moet weten wanneer je moet stoppen”.
Vervolgens krijgen we een tweede filmset te zien, de hut van de kapitein. Ook dit is slechts een ruwe constructie vergeleken met wat we zien op de monitor. Dit keer worden de acteurs getransformeerd in Kuifje en kapitein Haddock. Diverse namaakartikelen uit staaldraad, zoals een whiskyfles en een pijl worden opgepakt door de acteurs. Net als de motion-capture kostuums zijn deze voorwerpen uitgerust om gevolgd te worden door de computer voor de weergave van de virtuele wereld van Kuifje.
Jackson legt uit dat aan de personages zelf elke vorm en grootte kan worden gegeven en dat de fysieke vorm van de acteur zelf geen verschil maakt. Wel moet er rekening mee worden gehouden dat hoe verder het personage afwijkt van de fysieke vorm van de acteur, hoe gecompliceerder het proces wordt. De mogelijkheden zijn verbazingwekkend. Jackson besluit met te zeggen dat het enkele jaren geleden nog niet mogelijk zou zijn geweest om Kuifje te filmen omdat de technologie gewoon nog niet beschikbaar was. “Nu wordt het op deze manier gedaan, maar in vijf jaar tijd zal het weer veranderd zijn.” Jackson dankt ons vervolgens voor onze tijd en we maken ons op om te vertrekken. Het is geweldig om Jackson aan het werk te zien. Hij is nuchter en tegelijkertijd gepassioneerd en demonstreert graag de mogelijkheden van de nieuwe technologie. Hij lijkt een beetje teleurgesteld dat we al moeten vertrekken.
HET GEZICHT VAN KAPITEIN HADDOCK– Het animatieproces
Een presentatie door Joe Letteri (Senior Effects Supervisor- WETA DIGITAL)
De volgende stop is de vergaderzaal van WETA waar Joe Letteri op het punt staat een presentatie te geven over hoe het animatieproces tot stand komt. Van het basisconcept dat door de filmmakers moet worden goedgekeurd, tot de complete beelden die je ziet in de bioscoop. Joe legt uit dat in deze ruimte de ‘dagelijkse zaken’ met Steven Spielberg via een videoverbinding worden besproken.
Nadat een conceptopname is goedgekeurd gaat Joe’s team aan de slag met de volle animatie. We krijgen diverse versies te zien waaraan momenteel wordt gewerkt. Joe laat ons om te beginnen een zuivere animatie zien waarin geen van de acteurs verschijnen. De scène bestaat een ruwe animatie van een watervliegtuig dat door stormachtige wolken vliegt. De eerste en tweede versie komen sterk overeen, maar de tweede versie is achter de schermen veel meer op geschoond. De derde versie is de volledige animatie met alle details en extra atmosferische elementen (zoals wind, regen, bliksem) – het lijkt een heel andere film dan de eerste twee basisversies die we hebben gezien.
Vervolgens krijgen we een scène te zien met motion-capture elementen. Dit is het watervliegtuig dat het door gevaarlijke weersomstandigheden vliegt met Kuifje, Bobbie en kapitein Haddock aan boord. Opnieuw laat Joe de diverse fasen zien, van concept tot goedkeuring. Een van de belangrijkste taken hier is te werken met de gelaatsuitdrukkingen van de acteurs en het gezicht extra detail te geven om het frame te construeren. Joe legt uit: “Als ik het heb over animatie, dan houdt dit een combinatie in van de informatie die is vastgelegd op basis van de gelaatsconstructie en het aanbrengen van de artistieke laagjes die nodig zijn.” Bijvoorbeeld, Andy Serkis is kapitein Haddock, maar hij lijkt niet op kapitein Haddock, dus de capture van zijn gezicht is de basisconstructie waarop een laag wordt aangebracht. Daarna moet worden gekeken naar de atmosferische elementen in verband met zijn gezicht, zoals spierbewegingen en haar dat waait in de wind.
Nu we het toch over Haddock hebben, Joe legt met behulp van Animation Director Paul Storey uit hoe het gezicht van Haddock op een gedetailleerde manier wordt geanimeerd en via de interface op het computerscherm zien we de diverse bedieningsfuncties die beschikbaar zijn om het personage de gewenste gelaatsuitdrukking te geven. Deze poppenspelerskunst is een gedetailleerde kunstvorm. “Daar komt heel wat wetenschap aan te pas”, zegt Letteri.
TEXTURE MANAGER – Voor een realistisch uitziende huid
Tenslotte laat Joe ons met behulp van zijn Texture Manager zien hoe de personages worden voorzien van realistisch uitziende huid. Hiervoor beschikken ze over een methode die volgens Joe “de echte wereld en computergegeneerde beelden met elkaar combineert”. Om de huid een doorschijnende kwaliteit te geven wordt een techniek gebruikt die ‘sub-surface scattering’ wordt genoemd en die ook werd gebruikt voor Gollum in The Lord of the Rings. Dit proces is verder ontwikkeld en gecombineerd met een gecompliceerde techniek die echte huidscans gebruikt (met behulp van siliconen) om een realistisch huideffect te creëren, compleet met alle imperfecties. We krijgen verschillende personen te zien op het scherm met verschillende huidtypen, waarvan speciaal voor dit proces een gelaatsafdruk wordt gemaakt.
HET GELUID VAN KUIFJE
Vervolgens gaan we verder met het geluid en we worden een ruimte binnengeloodst vol met brokstukken en rommel. Het is verreweg de rommeligste ruimte bij WETA, maar met goede reden. Dit is de foley-ruimte, waar veel van de geluidseffecten voor de film worden gemaakt. De kunst van het reproduceren van live geluid voor een film wordt foley genoemd. Omdat het technisch gezien een animatie is, moeten alle geluidseffecten van het begin af aan worden gemaakt, want er is geen natuurlijk achtergrondgeluid zoals bij een live-action productie. Er ligt grint, zand, tapijt en hout op de vloer – oppervlakken voor alle mogelijke voetstappen. Het is een nauwgezet, tijdrovend en waarschijnlijk soms grappig proces, dat een enorm verschil maakt voor het eindproduct. Er zijn allerlei merkwaardige methoden die de technici gebruiken om geluiden na te bootsen, maar in de regel moet foley onopgemerkt blijven in de uiteindelijke mix en balans met de muziek en dialoog.
Na de foley-kamer gaan we naar soundstage-studio waar technici aan een enorme, mengtafel bezig zijn het geluid te bewerken. Hier worden verschillende geluidsbronnen van de film op geschoond en gebalanceerd voordat ze worden toegevoegd aan de uiteindelijke mix en soundtrack. Op een groot scherm aan de voorkant is de scène te zien waaraan wordt gewerkt, bestaande uit kapitein Haddock, Kuifje en Bobbie in een boot midden op oceaan. De technici spelen de clip met alleen het foley-geluid af en het komt vreemd over o dit te beluisteren zonder dialoog of achtergrondmuziek. Je hoort de krakende geluiden van de boot, het water en de bewegingen van de drie opvarenden. Elk geluid kan via de enorme mengtafel worden geïsoleerd, bijvoorbeeld Bobbies voetstappen, en kan worden veranderd voor een juiste balans bij afspelen samen met de andere geluiden.
Daarna worden we begeleid naar een tweede soundstage, opnieuw met een enorme mengtafel en nog meer technici van WETA achter een groot scherm. Hier worden elementen voorbereid voor de uiteindelijke mix en er zijn supervisors die verantwoordelijk zijn voor bepaalde gebieden, zoals dialoog of geluidseffecten. Nadat alle bewerkingen zijn voltooid worden de elementen hier gemengd voor de soundtrack, inclusief de muziek van John Williams. Voor de technici is dit een langdurig proces, ze draaien dagen van 14 uur en er is veel heen en weer geloop naar de filmmakers. Volgens een van het gaat het eenvoudigweg om ’tijd en experimenteren’. Ze zijn het er allemaal over eens dat het de moeite waard is wanneer de magie op het scherm naadloos samenwerkt met de soundtrack.
DE KUNST VAN KUIFJE – WETA Workshop met Richard Taylor en Chris Guise
Vervolgens bezoeken we de WETA Workshop voor een afspraak met Richard Taylor (Design Supervisor) en Chris Guise (Senior Conceptual Designer) om over de kunst in Kuifje te praten. We gaan zitten in een vergaderruimte, omringd door memorabilia die ons herinneren aan het genie van WETA. Aan de ene muur hangen allerlei illustraties voor Kuifje en tegen de andere muur staat een enorme uitstalkast met Oscars, BAFTA’s en allerlei modellen, figuren en spullen uit eerdere films. Het geheel wordt gedomineerd door The Lord of the Rings.
Richard Taylor begint met te zeggen dat Spielberg en Jackson de wereld van Kuifje eerst illustratief wilden exploreren en dat hen allereerst werd gevraagd om frames uit het oorspronkelijke stripverhaal te nemen en die in een meer realistische setting te illustreren. Op een projector krijgen we frames te zien zoals ze zijn in het boek en daarna zien we hoe de WETA-artiesten deze nieuw leven hebben ingeblazen. Je kunt direct zien dat het dezelfde scène is, maar de nieuwe illustraties van WETA zijn uiteraard veel gedetailleerder en kleurrijker. Chris Guise voegt hieraan toe dat de artiesten in het begin niet zeker wisten hoe realistisch ze de wereld van Kuifje moesten maken en of het typische stripboekgevoel behouden moest blijven. Toen ze Jackson hierover om aanwijzingen vroegen was zijn antwoord simpelweg: “Ik wil dat het net zo realistisch is als Gollum”. Met dat als leidraad werden diverse concepten geprobeerd voordat ze de wens van de filmmakers ook maar enigszins benaderden. Jackson liet ze zelfs veel van de beroemde omslagen van de boeken van Hergé opnieuw bewerken.
Daarna zien we meer conceptkunst op de projector, dit keer hoe werd gespeeld met licht om de fysieke omgeving tot leven te brengen en atmosfeer toe te voegen, zelfs experimenten om de film een echt ‘film noir’ gevoel te geven. De boeken gebruiken als leidraad bracht unieke problemen met zich mee, zoals hoe Bobbies uitdrukkingen te illustreren zonder de wenkbrauwen die hij heeft in de boeken en het feit dat Hergé zijn figuren in 2D creëerde terwijl dit een 3D-productie is – dit betekende dat de artiesten leven moesten geven aan volledig gevormde personages met gedetailleerde huidimperfecties, enz.
De laatste conceptkunst die ons wordt getoond is van Kuifjes woning in de Labradorstraat. In de boeken zie je in feite maar een paar frames en dus moesten de artiesten dit uitbreiden, maar tegelijkertijd zo getrouw mogelijk blijven, zelfs met de auto’s op straat werd zorgvuldig rekening gehouden. Ze laten ons ook een afbeelding zien van Kuifjes appartement en hoe de artiesten deze gedetailleerde wereld opbouwen wordt verder gedemonstreerd door souvenirs en trofeeën aan te brengen in de achtergrond – het is immers waarschijnlijk dat Kuifje die zou hebben meegebracht van zijn reizen rond de wereld. De artiesten praten over hoe ze deze omgevingen een afspiegeling wilden laten zijn van het personage dat daarin leeft. Zo zie je dus dat het schip van kapitein Haddock, de Karaboudjan, met opzet is afgestemd op zijn sjofele, aan lager wal geraakte persoonlijkheid.
Spielberg: “sterke geest van samenwerking”
In totaal maakten de vier WETA-artiesten ongeveer 2500 afbeeldingen voor de film, om de filmmakers te stimuleren, elk gemiddeld één per dag. Taylor besluit met te zeggen hoe enthousiast iedereen was te werken onder een mentor als Steven Spielberg en dat de legendarische filmmaker niet teleurstelde – Spielberg gaf elke artiest zijn persoonlijke feedback vanuit LA. Het is een ervaring waar Taylor met plezier aan terugdenkt. Hij zegt dat er bij iedereen sprake was van een “sterke geest van samenwerking”.
Bij ons vertrek uit Wellington twijfelt niemand eraan dat de geliefde wereld van Hergé in de allerbeste handen is. Niet alleen staan twee van de grootste filmmakers aan het roer in de vorm van Peter Jackson en Steven Spielberg, maar het project profiteert ook van een WETA-productiemachine die de wereld van Kuifje tot leven kan brengen op een manier die het publiek nooit eerder heeft ervaren. The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn is nu te zien in de bioscoop.
