Heb je je wachtwoord recent nog veranderd? Zo nee, toch even doen nu. Zo blijft je account het veiligst, als je tenminste voor een ingewikkeld wachtwoord kiest. Met twee factor authenticatie en met gebruik van een wachtwoordmanager alsjeblieft. Wat een rompslomp: waarom gebruiken we eigenlijk nog wachtwoorden?
Op deze Wereld Wachtwoorddag (die al 19 jaar wordt gehouden) kunnen we je natuurlijk tips geven over hoe je je wachtwoord het meest veilig houdt (en op zich hebben we dat hierboven ook gedaan), maar in plaats daarvan proberen we de vraag te beantwoorden waarom we die wachtwoorden eigenlijk überhaupt nog gebruiken.
Toch zijn er meer dan 300 miljard wachtwoorden in omloop. Zijn we inmiddels met alle technologische ontwikkelingen niet al veel verder? Toch is het vaak iets waar we op terugvallen: zelfs als je telefoon je gezicht niet herkent of je vingerafdruk niet kan lezen, dan is een cijfercode de laatste strohalm om toch nog toegang te krijgen.
Dat is ook meteen waar het probleem ligt. In een ideale wereld zou je alles ontgrendelen met je gezicht of desnoods je vingerafdruk (al schijnt Apple’s FaceID de meest veilige methode te zijn). Immers kan een hacker die achtduizend kilometer verderop is zo niet zomaar op afstand toegang krijgen, terwijl hem of haar dat wel lukt als er alleen een cijfercode of een getypt wachtwoord nodig is.
Het wordt alleen vervelend wanneer je bijvoorbeeld een ongeluk hebt gehad en je gezicht er niet meer hetzelfde uitziet, of als je door een wond op je vinger een andere vingerafdruk hebt dan normaal: hoe ga je jezelf dan toch toegang verschaffen?
Biometrische gegevens (de irisscan, een scan van je vingerafdruk of zelfs herkenning van je stem) zijn goede en populaire manieren om toegang te krijgen, al worden ze ook vaak ingezet voor multifactor authenticatie (en dan dus juist als de bevestiging van je wachtwoord). Worden ze echt niet gebruikt voor het geval er iets drastisch verandert aan je gelaat of je vingers?
Er zijn natuurlijk meer redenen te bedenken. Zo is het veel simpeler en eenvoudiger om een simpele gebruikersnaam en wachtwoord-constructie op je website te zetten. Ook is een wachtwoord makkelijk te veranderen en dat geldt niet voor biometrische gegevens. Als die op de één of andere manier toch namaakbaar zijn, dan kun je niet zeggen: ik verander wel even mijn gezicht.
Kortom, er is zeker nog steeds wel iets te zeggen voor de ouderwetse wachtwoorden, zolang je ze maar ingewikkeld maakt en twee-factorauthenticatie inschakelt. Bang dat je het vergeet? Zet ze dan in een wachtwoordmanager.
Hiertoe krijg je vaak toegang door je biometrische gegevens, maar er is ook altijd (daar is hij weer) een wachtwoordoptie om je account alsnog te herstellen. Kortom, van dat wachtwoord zijn we echt nog lang niet af, omdat het nu eenmaal een heel flexibele methode is. Zowel in aanpasbaarheid als in implementatiekosten en beheer.
Het vervelende is alleen dat we niet leren. LinkedIn had in 2012 een datalek waarna 117 miljoen wachtwoorden op straat lagen. Wachtwoorden die honderdduizenden keren 123456 zijn en password. Wachtwoorden die anno 2022 nog steeds veelvuldig in datalekken naar voren komen.
We weten waarschijnlijk echt wel wat we moeten doen, maar uit gemak, luiheid en nalatigheid doen we het niet. Misschien denken we dat een LinkedIn-account niet zo spannend is aan de ‘binnenkant’, maar veel mensen gebruiken hetzelfde wachtwoord op meerdere plekken, waardoor hackers toch ineens wel heel dichtbij komen.
Aangezien we nog lang niet van ouderwetse wachtwoorden af zijn, laten we dan in ieder geval zorgen dat we er minder lui mee omgaan: het is voor je eigen bestwil en alle kleine beetjes helpen. Zo zou het veranderen van een wachtwoord van 6 tekens naar een wachtwoord van 12 tekens al enorm schelen, net als het regelmatig veranderen van het wachtwoord.
Het belangrijkste is waarschijnlijk om vooral niet hetzelfde wachtwoord op meerdere plekken te gebruiken. Als er dan een datalek is en iemand heeft toegang tot je account, dan heeft die persoon tenminste geen toegang tot al je accounts.
Er zijn nog wel andere manieren in de maak om wachtwoorden toch makkelijker te maken. Zo wordt er onderzocht of je bijvoorbeeld bepaalde punten in een foto kunt aanklikken om te verifiëren dat jij het bent. Ook zijn er sites die met een fysieke sleutel werken, een USB-stick die je gebruikt om toegang te krijgen. Echter is vooral die laatste eigenlijk vooral oncomfortabel.
In ieder geval zijn bedrijven wel bezig met het vergemakkelijken van toegang tot hun systemen. Zo heeft Google uitgerekend op deze dag aangekondigd om wachtwoordloos te gaan. Het gaat om Android-telefoons en de Chrome-browser, waarbij je nu alleen je telefoon hoeft te ontgrendelen om toegang te krijgen.
Ben je je telefoon kwijt, dan kun je de sleutel op een nieuwe telefoon zetten dankzij een cloud-backup. Toch zegt zelfs Google het: er zijn nog veel oude systemen, plus dat niet iedereen een telefoon bezit, dus we zijn echt voorlopig nog niet van de ouderwetse wachtwoorden af.
