Wij rijden regelmatig in EV’s en we reizen voor roadtrips en laadpaaltests dan ook regelmatig naar het buitenland. Om overal te kunnen opladen gebruiken we een vijftal laadpassen. Inmiddels, durven wij wel te stellen dat van de vijf laadpassen, wij het meeste plezier ervaren van de Shell Recharge pas. Die doet het letterlijk nagenoeg overal. Die conclusie trekken we nadat wij in de afgelopen zeventien maanden met verschillende EV’s niet alleen geladen hebben in Nederland, maar ook in België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Spanje en Portugal.
Het is echter niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Vooral als je wilt weten wat opladen in het buitenland kost, voordat je bij een laadpaal arriveert. Maar daarover verderop in dit artikel meer.
Zoals gezegd zijn we nog maar weinig laadpalen, zowel AC als snelladers, tegengekomen waar de Shell Recharge laadpas geweigerd wordt. Dat geldt zeker niet voor de andere laadpassen. De Maingau laadpas wordt met name in Spanje en Portugal vaker wel dan niet geweigerd. De laadpas van Vattenfall werkt bij de meeste grote laadproviders zoals Ionity en NewMotion, behalve in Portugal, Frankrijk en Spanje, maar laat nogal eens verstek gaan als we bij een ‘lokale’ laadprovider willen opladen.
De ervaringen met de Travelcard komen overeen met die van Vattenfall, al moeten we wel zeggen dat we lange tijd alleen een Nederlandse Travelcard pas hadden, dus onze ervaringen met die laadpas bestrijken niet de volledige zeventien maanden. Tot slot hebben we sinds enkele weken ook een laadpas van de ANWB, maar die hebben we nog te weinig gebruikt om over te kunnen oordelen.
UPDATE (14-11, 17u00): Inmiddels hebben we ook de nodige ervaring opgedaan met de ANWB laadpas. Die leek aanvankelijk niet op heel erg veel locaties te functioneren. Echter, dat bleek een samenloop van omstandigheden. De pas die we hadden, had een probleem waardoor hij in het buitenland niet werkte. ANWB stuurde een nieuwe pas en meldde ons dat er weliswaar nog geen overeenkomsten van kracht zijn met laadproviders in Portugal, maar dat de pas in de rest van Europa wél werkt. Dat kunnen we inmiddels bevestigen voor Spanje. Daar werkt de ANWB laadpas net zo goed als die van Shell Recharge. Later deze week rijden we ook nog door Frankrijk. We zullen dit artikel dan nogmaals updaten.
Wanneer je met een EV naar het buitenland gaat, dan wil je natuurlijk liefst vooraf een indruk krijgen van de kosten per kWh. Dat is echter nog niet zo makkelijk. De providers van laadpassen communiceren alleen de tarieven die gelden in het land waar je de pas aanvraagt en activeert – in dit geval is dat natuurlijk Nederland.
Over de kWh-prijs in het buitenland doen ze doorgaans geen mededelingen. Dat is ook vrijwel niet te doen. Shell Recharge (en ook andere laadproviders) weet natuurlijk niet waar jij met je EV in het buitenland van plan bent te gaan opladen. Het is voor deze providers ondoenlijk om de tarieven van alle buitenlandse laadproviders – vele honderden – te verzamelen en op en rij te zetten.
Je zou dan misschien denken ‘De tarieven staan wel op de laadpalen waar ik mijn EV ga opladen’ Nou, dat valt ook vies tegen. En ook dat is wel te verklaren. Kom je, bijvoorbeeld, bij een Total Energies of EnBW laadpaal in Frankrijk of Duitsland, dan staan daar – als ze er al vermeld worden – natuurlijk de lokale tarieven, eventueel opgesplitst mét en zónder abonnement van de betreffende laadprovider. Het is voor de betreffende providers niet te doen om alle tarieven voor andere, buitenlandse, laadpassen te vermelden.
Simpelweg omdat die tarieven behoorlijk kunnen verschillen. De ene provider rekent 49 cent per kWh en de ander 69 of 79 cent, al dan niet vermeerderd met en start- of minutentarief. Daar komen vervolgens de roamingkosten – het tarief dat in rekening gebracht wordt wanneer je met je Nederlandse laadpas bij een buitenlandse laadprovider gaat opladen – nog bovenop. En die roamingkosten kunnen per laadpas verschillen. Kortom, je zult, als je vooraf precies wilt weten wat je bij welke laadprovider met jouw laadpassen per kWh moet betalen, echt zelf online op zoek moeten gaan naar die tarieven.
Neem maar van mij aan dat dit nagenoeg niet te doen is. Ook als je vooraf een gedetailleerde laadplanning voor je reis maakt. Dan ben je dagenlang aan het zoeken naar alle tarieven en roamingkosten. Als je die al kan vinden, want lang niet alle laadproviders vermelden die op hun website of in de app. En dan zul je zien dat je door omstandigheden (drukte, defecte laadpalen, etc) bij een laadprovider terecht komt die niet in je planning stond.
En dan nog even dit. Sinds 2017 zijn roamingkosten voor het gebruik van je smartphone in het buitenland (de EU) afgeschaft. De laadpaal providers hebben besloten die opnieuw in te voeren, voor het opladen van EV’s in het buitenland. Lekker dan. Het zal mij benieuwen of de EU daar de komende jaren ook iets aan gaat doen. Voorlopig is daar nog met geen woord over gerept in ieder geval.
Kortom, de kosten voor het opladen van een EV in het buitenland vallen voor een groot deel onder de noemer ‘Een kwestie van afwachten wat het kost’. Maar goed, je kunt natuurlijk bij elke laadpas na het laden in je account kijken waar je hoeveel geladen hebt en wat de kosten daarvoor zijn. Ben je onderweg in het buitenland dan kun je achteraf in ieder geval zien welke laadproviders met welke pas duurder zijn en zo bepalen waar je de volgende laadsessie wilt doen. Mits er natuurlijk een laadpaal van de betreffende provider op, of in de buurt van, jouw route ligt.
Een prima strategie, zou je denken. Echter, dan volgt de volgende uitdaging. Niet alle laadpas aanbieders geven direct een overzicht van je meest recente laadpaal bezoek. Daar kan soms enkele dagen overheen gaan. De laadpas aanbieder is voor die informatie namelijk afhankelijk van de laadpaal provider. Die moeten de gegevens van een laadsessie doorsturen.
En dan komt het. Bij de in mijn ogen beste laadpas aanbieder – Shell Recharge – kan het soms meerdere weken duren voordat de informatie van een laadsessie in het buitenland in jouw account zichtbaar wordt. En dan nog staat er vaak nog niet eens het tarief bij. De kosten worden pas duidelijk als de factuur aangemaakt, en verstuurd is.
Een mooi voorbeeld hiervan is de reis naar Portugal. Die startte op 29 september. Vanaf Spanje, daar reden we op 1 oktober binnen, hebben we vrijwel alleen nog de Shell Recharge laadpas gebruikt. Op het moment dat ik dit schrijf is het 8 november en hebben we al meer dan 15 keer met de Shell Recharge pas in Spanje en Portugal onze Ioniq5 opgeladen. In mijn account wordt echter pas 1 – ja één – laadsessie vermeld. Eentje op 1 oktober in de buurt van Jarilla in Spanje. Daar hebben we toen 19 minuten 16,56 kWh geladen bij een snellader.
Wat dat gekost heeft, wordt echter nog niet vermeld. En alle andere laadsessies, tussen 2 oktober en 7 november? Die staan helemaal nog niet in mijn Shell Recharge account. Ofwel, wat we tijdens deze reis tot nu toe uitgegeven hebben aan het opladen van de Ioniq5 blijft nog even een verrassing. Op basis van gegevens uit het verleden zal het wel ergens tussen de 60 en 99 cent per kWh zijn, maar dat is de meest nauwkeurige gok die we durven uit te spreken.
Stel je eens voor. Je gaat met je benzineauto op reis. Je komt bij een tankstation in het buitenland. Daar staat geen bord met prijzen per liter. Die staan ook niet op de pomp. Je scant je creditcard of tankpas en tankt vol, laten we zeggen 47 liter. Je hangt de tankslang terug en rijdt weg, zonder dat je weet voor hoeveel geld je nu getankt hebt. Die informatie krijg je pas anderhalve maand later, wanneer je de factuur of je bankafschrift ontvangt. Totaal mesjogge toch? Niet voor EV-rijders. Die zijn dat gewend. Nou ja, die moeten er vooralsnog maar aan wennen.
