We praten er liever niet te vaak over, maar het was een Duitse dictator met Oostenrijkse roots die in de jaren 30 van de vorige eeuw de autobahn, groot gemaakt heeft. Uitgevonden in Italië – destijds ook geen al te jofele natie – in 1924. Daar werd de eerste autosnelweg aangelegd, tussen Milaan en Varese. Een Duitse hoogleraar bedacht in 1929 de naam ‘Autobahn’ en Adolf H. zag er ook wel iets in, voor zijn Blitzkrieg. Maar, zoals gezegd daar hebben we het niet meer over. Inmiddels, bijna 100 jaar later, is het slecht gesteld met wat ooit het beste autobahn-netwerk van Europa, en vermoedelijk ook de wereld. De Deutsche Autobahn brokkelt langzaam af.
Nou ja, zo erg is het zeker nog niet, maar de Duitse wegbeheerders hebben wel al heel wat noodmaatregelen moeten treffen. Volgens de Duitse verkeersminister verkeren 8.000 bruggen en viaducten in vervallen staat, of hard op weg daarnaartoe. Voor 2030 moeten zo’n 4.000 bruggen en viaducten compleet vervangen worden. Inmiddels zijn zelfs al meer dan 350 bruggen en viaducten (deel) afgesloten omdat ze dringend onderhoud nodig hebben. Die staan misschien nog niet letterlijk op instorten, maar ze worden natuurlijk niet voor niets (deels) afgesloten voor alle, of het vrachtverkeer.
De gevolgen van deze ‘brugproblemen’ zijn nu al te zien. Zo zorgt de afgesloten Talbrücke Rahmede op de A45 bijna dagelijks tot een verkeersinfarct in de omgeving. Al het verkeer moet zich een weg banen door dorpjes, van personenauto’s tot 40+ ton vrachtwagens. Voor het Ruhrgebied is de situatie niet alleen een verkeerstechnische uitdaging, het brengt ook economische problemen met zich mee. Bedrijven die hun leveringen niet op tijd binnen hebben waardoor de productie stagneert. Die proberen dat vervolgens op te lossen door nóg meer vrachtwagens de weg op te sturen… wacht… wat?
Ja, je leest het goed. Bedrijven waarbij door afgesloten bruggen en wegen een deel van de grondstoffen te laat aankomen, gaan meer, soms kleinere, vrachtwagens op pad sturen om de vertraging van de aanlevering zoveel mogelijk te beperken. Een woordvoerder van een fabriek in de regio verklaarde het als volgt: “Wanneer 25 procent van onze grondstoffen te laat komt doordat de vervoerders in de file staan, moeten we 25 procent meer vervoerscapaciteit inschakelen. Als dan een kwart te laat komt, dan hebben we in ieder geval 100 procent van onze benodigde grondstoffen wél op tijd binnen”.
Maar, nóg meer vrachtverkeer betekent natuurlijk ook nóg lagere files en meer vertraging. Dus moeten ze straks ook nog meer vrachtwagens laten rijden, die dan weer tot nog langere files en meer vertraging leiden… waardoor… enfin, het punt is wel duidelijk, denk ik.
En dan te bedenken dat Duitsland al jarenlang vele honderden ‘Baustellen’ telt. Toen ik enkele jaren geleden naar Berlijn reed telde ik er over een afstand van bijna 600 kilometer maar liefst 21. Opvallend is dat die werkzaamheden in Duitsland altijd veel langer duren dan bij ons. Voorbeeld is het autobahn kruispunt achter Aken. Een relatief standaard klaverblad waar twee autobahnen elkaar kruisen en eentje, de stadsautobahn van Aken, zich afsplitst. Aan het vernieuwen van dat ‘Autobahnkreuz’ is meer dan 10 jaar gewerkt. Tot grote ergernis van veel in- en omwonenden, bedrijven en zelfs de lokale politiek. Het is misschien de Deutsche Grundlichkeit, maar dat kost wel heel wat tijd, en geduld.
Wat de Duitse Baustellen vaak nog frustrerender maakt is het feit dat ze er daar voor kiezen om meteen het hele traject dat vervangen of gerepareerd moet worden af te sluiten – of het aantal rijstroken te beperken. Daardoor komt het regelmatig voor dat je kilometers lang in een Baustelle rijdt waar ogenschijnlijk niet gewerkt wordt. Zo werd enkele jaren geleden bijna 20 kilometer van de A61 tot Baustelle gebombardeerd. In de praktijk werd er nooit aan meer dan 1 kilometer tegelijk gewerkt. En dan in het hierboven beschreven tempo.
Kortom, ga je de komende jaren naar Duitsland met de auto, bereid je dan voor op nog meer en grotere Baustellen, afgesloten bruggen, omleidingen en, ook niet te vergeten, de flitskasten. Die flitsen in Duitsland van voren, dus als je hem ziet, ben je waarschijnlijk al te laat. De snelheidslimiet bij wegwerkzaamheden ligt meestal op 80 km/h daar, maar je ziet ook steeds vaker 60 km/h verschijnen. Voordeel is wel dat de prijzen voor snelheidsovertredingen in Duitsland nog altijd een heel stuk voordeliger zijn als in Nederland. Ik mocht enkele weken geleden 20 euro aftikken voor 67 in een Baustelle, waar 60 de limiet was. In Nederland zou dat, met de administratiekosten die ze in Duitsland NIET berekenen, bijna het vierdubbele geweest zijn: 75 euro!
