Metro en Spits lijden gezichtsverlies

Ik rijd niet dagelijks meer met de trein maar afgelopen vrijdag toevallig nog. Ff flink doorstappen om ‘um te halen, zo werkt dat bij mij.

In de trein zit ik in ’n coupe met alleen maar lekkere wijven. Mooie brunettes, en ze lachen allemaal naar me…Uuhh, wat is dit? De Spits.

Overstappen op Utrecht, nieuwe trein, nieuwe coupe. Weer alleen maar lekkere wijven. Nu ook een heleboel blondines! Wow, it’s a beautifull day…Nee, ’t is de Metro.

Spits en Metro stonden op vrijdag 4 aug. op de voor- en achterkant vol met pagina-grote advertenties van een bekend shampoomerk. 4 in totaal. Moet lachen zijn geweest bij Beiersdorf: “Vrijdag pakken we een bereik van 3,3 miljoen (Spits + Metro). Of ze nou via de voor- of achterkant die kranten induiken, they’ll meet our angels”. Eerlijk is heerlijk, in hun situatie had ik ’t ook gedaan.

Dan Metro en Spits. Gratis krant, advertising als brandstof. Als je ’t mij vraagt ver-hoer-den ze zich afgelopen vrijdag aan ’n adverteerder. Een station te ver. Je verkoopt je gezicht toch niet..?

Zie je ’t al voor je, de Telegraaf of Volkskrant die de voorpagina afstaan voor wat centen meer? Of online, Dutchcowboys verwelkomt je en zwaait je weer uit met splash-pagina’s vol advertenties. Lekker voor de gebruiker!

Het is ’t verkeerde signaal dat je uitzendt naar je lezer (‘we maken een krant waarvan we onze adverteerders belangrijker vinden dan jou’). Sterker nog, het beste wat we hebben geven we niet aan jou, maar aan onze adverteerders.

Of de redactionele kwaliteit aansluit bij wat Spits en Metro claimen te zijn, het medium van de jonge hoogopgeleide en ambitieuze student/young professional, betwijfel ik. De consument accepteert best ’n iets elastischere verhouding content-advertenties omdat ie gratis is, maar please, don’t fuck with your readers! Anders krijgen we straks nog Ja-Nee-stickers op koffertjes 😉