Gran Turismo is sinds woensdag in de bioscoop en die film vertelt op spectaculaire wijze het nog spectaculairdere verhaal van een échte gamer-turned-racer: Jann Mardenborough. De coureur, op wiens echte leven deze film gebaseerd is, wist als tienerjongen van een Gran Turismo-gamer naar een leven als coureur te gaan. Hoe? Door hard werken, heel veel doorzetten en zich vooral niet te veel aan te trekken van anderen. Wij spraken Jann over zijn bijdrage aan de film.
Je zei dat je blij bent dat Archie Madekwe de rol van Jann, jouzelf, vertolkte. Had je inbreng in welke acteur zou worden gekozen?
“Nee, ik werd wel op de hoogte gehouden over wie de favoriet was. Archie was eigenlijk al vanaf het eerste moment goed op weg: hij was de favoriet in de eerste auditie. Toen hij het eenmaal werd heb ik zijn films gekeken, hem in het echt ontmoet en dat gaf me nog meer zekerheid dat hij de juiste keuze was en is. Hij wilde ook veel persoonlijke details van me weten, dus ik wist dat hij het goed zou aanpakken.”
Gaf je hem ook tips over hoe je bepaalde dingen zegt of hoe je loopt?
“Nou, het is niet dat type biografie. Hij imiteert niet de manier waarop ik loop bijvoorbeeld. Het ging meer om de relaties met mijn familie, met de engineer, de triomfen, maar ook de duistere momenten. Het ging meer om de emotie.”
Je doet je ‘eigen’ stunts, wat in jouw geval een dubbele lading heeft. Is er een specifieke stunt die extra uitdagend was?
“We reden op de Slovakia Ring, daar deden we de scènes van Le Mans. Het was nacht, het regende en ik was nog nooit op dat circuit geweest. We hadden witte lijnen om het circuit heen geschilderd, maar de verf was nog niet droog. Al dat water in het donker, en dan ook nog koplampen die voor de camera’s waren aangepast: het was een uitdaging. Er kwam allemaal waterige verf op de voorruit en we moesten het circuit in tegengestelde richting rijden. Drie dagen lang schoten we daar scènes en dat was flink moeilijk. Maar het is aan het eindresultaat wel af te zien: het zijn mijn favoriete scènes: zeer oogstrelend. Ik had graag gezien dat er meer van die nachtelijke capriolen in de film zouden zitten.”
Het moet heel bijzonder zijn om zo’n belangrijk deel van je leven verfilmd te zien worden. Welk moment in de film geeft je de meeste nostalgische gevoelens?
“Het winnen van de GT Academy. Mijn vaders grootste prestatie was in november 1994, toen de Wolves tegen Liverpool scoorden. Er waren geen camera’s vanwege een ban en daarom werd het niet op televisie uitgezonden. Mijn grootste prestatie was wel gefilmd, want er is een tv-serie van gemaakt, en in de film kunnen we dat moment nog eens beleven. Het is het moment waarop mijn leven voorgoed veranderde.”
Jack Salter is in deze film je engineer: hij is fictioneel. Maar je had wel een engineer die veel voor je betekend heeft: Gavin Gough..
“Er zijn veel mensen die niet in de film zitten: anders zou de cast uit 200 man bestaan. Gavin is wel heel belangrijk geweest: er is een foto van mij op Silverstone met hem: toen hadden we het gesprek waarna ik als een speer ging. Ik had hem elf jaar niet meer gezien, tot een maand geleden. Hij is een enorme inspiratie. Maar bijvoorbeeld ook Ricardo Divila. Hij was er niet tijdens de Academy maar wel de eerste vijf jaar. Hij was de eerste engineer die me behandelde als professional. Er was zoveel gedoe en ruis op dat moment: de pers, mensen die met allerlei verhalen kwamen. Het kon mij weinig schelen en hem ook niet: hij gaf me veel verantwoordelijkheid in een wereld waarin veel mensen me als een kind behandelden en steeds maar terugverwezen naar het gamen. Hij behandelde me alsof ik al tien jaar racete.”
Kun je een voorbeeld geven van jullie goede band?
“Op Le Mans, hij was mijn engineer in 2013, toen was de regel dat de persoon uit het team die het beste kwalificeerde, ook de race moest starten. Ik racete toen precies twee jaar. We hadden toen kwalificeren tijdens de dag en tijdens de nacht. Tijdens de dag ging het niet lekker: ik had mijn dag niet, ik was heel geïrriteerd dat ik niet kon laten zien wat ik waard ben. Ricardo zag dat en hij gaf me toen de nacht. Ieder ander had nee gezegd, ik had wel kunnen crashen, maar uiteindelijk ging ik sneller dan mijn teamleden en toen realiseerde iedereen bij PlayStation en Nissan ook: Jann gaat de race nu starten. Ricardo heeft me politiek gezien en technisch gezien enorm geholpen. Hij is helaas niet meer onder ons, maar ik kreeg echt vleugels dankzij hem.”
Racen is een nogal dure sport, hoe kan de racewereld zorgen dat het toegankelijker wordt voor iedereen?
“Er is tot op de dag van vandaag nooit meer iets geweest als de GT Academy en dat is jammer. Er zijn zoveel partners die erbij komen kijken en zakelijk gezien is het een goede zet: iedereen verdient er geld mee. Het is verrassend dat er nog niemand is opgestaan en een soortgelijk evenement heeft georganiseerd. Veel gamers vragen me ook altijd: hoe kan ik doen wat jij hebt gedaan, maar er is niet meer zo’n zelfde kans voorbij gekomen. Hopelijk gaat dat nog wel gebeuren.”
Gran Turismo is nu de bioscoop te zien, met daarin onder andere Archie Madekwe, Orlando Bloom en David Harbour. Met een verrassende rol van race royalty Geri Halliwell.
