Hoewel Ursula de zeeheks momenteel wat onder vuur ligt door haar make-up, is de nieuwe live-action-film van Disney, The Little Mermaid, een dikke hit. Het eerste weekend haalde de film al 95 miljoen euro op en de verwachting is dan ook dat hij de 240 miljoen euro die hij kostte om te maken wel terugverdient (inmiddels zit hij al op meer dan 186 miljoen dollar).. Eén van de meest opvallende dingen aan de film is die wondere zeewereld waarin je wordt meegenomen. Maar ook dat ze ‘diep in de zee’ heel wel degelijk bewust zijn van wat mensen de oceanen aandoen. Maar dat wordt zo verpakt dat het geen protest lijkt te zijn, maar vooral een kleine, redelijk subtiele hint naar de kijkers. Deze drie duurzaamheidszaken komen -overigens op vrij subtiele wijze- naar voren in de nieuwe Disney-film.
Hoewel er een heel bekende scène uit de eerste film is geknipt (tot eenieders verbazing), namelijk die waarin krab Sebastiaan uit de klauwen (en de messen) moet zien te ontsnappen van een nogal flinke, Franse kok, wordt er wel naar verwezen. Sowieso wordt er diverse malen gezinspeeld op hoe mensen vissen eten en dat de vissen dat natuurlijk maar zo-zo vinden. Als je Seaspiracy hebt gezien dan weet je ongeveer waar de zeemeerpersonen het over hebben. Vis eten is over het algemeen niet het meest duurzame om te doen, wat niet alleen zorgt voor een verstoring in het ecosysteem, maar ook voor veel vervuiling in de vorm van visnetten die in de zee eindigen.
Daarover gesproken, natuurlijk kom de plastic soup ook voorbij. Hoewel Ariel hartstikke blij is met al haar dittemedatjes en een soort museum van troep uit de zee heeft gemaakt, zien we op een gegeven moment hoe Ariel en haar zussen het koraal aan het schoonmaken zijn na weer een schipbreuk die gepaard gaat met de nodige troep. Koning Triton heeft er ook commentaar op. Logisch, want hij heeft om allerlei redenen een hekel aan de mensenwereld en daar is dit een ideaal voorbeeld van. Hoewel dat in de originele film ook het geval was, legt de moderne live-action Kleine Zeemeermin wel iets meer nadruk op het duurzame deel ervan, zonder daarin heel belerend te zijn of je een heel slecht gevoel te geven.
Aan de andere kant is de film ook heel sprekend: het laat zo goed zien hoe mooi de oceaan is, dat eigenlijk die beelden al aantonen dat we wel wat voorzichtiger mogen zijn. Vissen hebben een functie: ze zorgen voor de oceaan. En andersom zorgt de oceaan voor de vissen. Als we de schoonheid van de oceaan willen waarborgen, zodat we bijvoorbeeld kunnen duiken en snorkelen naar al dat moois, dan zullen we er voorzichtiger mee om moeten gaan. Vooral de beginscènes van deze film tonen hoe ontzettend levendig en mooi de oceaan is. We schijnen er ook nog maar een fractie van te hebben ontdekt. Niet voor niets doet Google nu onderzoek naar koraalriffen en geluid. Het behoud van het koraal en de vissen is niet alleen belangrijk voor ‘toerisme’, maar ook om ons te beschermen tegen stormen en golfslagen: iets waar Prins Eric ook mee te maken krijgt op zijn schip, waarna hij door Ariel moet worden gered.
The Little Mermaid is een geweldige hervertelling van een bijzonder Disney-verhaal. De film is nu te zien in de bioscoop.
