Uit recent onderzoek van de Nederlandse organisatie Digitaal Toegankelijk blijkt at de EU-lidstaten geen uniform beleid hanteren voor de digitale toegankelijkheid van hun overheidsdiensten. Hierdoor kunnen lidstaten op korte en lange termijn niet voldoen aan hun eigen Europese richtlijnen en zetten ze de ruim 135 miljoen Europeanen met een beperking buitenspel. Zo is bekendgemaakt tijdens Global Accessibility Awareness Day.
De Europese Commissie heeft in 2016 de Europese Toegankelijkheidsrichtlijn opgesteld, die sindsdien alle nationale-, regionale-, lokale overheden en semi-overheden verplicht om hun websites en mobiele applicaties toegankelijk te maken. Denk bij functionaliteiten voor toegankelijkheid bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om lettergroottes aan te passen voor slechtzienden, of aan het gebruiken van ondertiteling en transcripten bij video’s, zodat ook dove en slechthorende mensen begrijpen wat er in een video gebeurt.
Om de regels te waarborgen, moeten de lidstaten hier elke drie jaar over rapporteren in zogenaamde toegankelijkheidsmonitors. Uit nadere inspectie van onderzoeksbureau Digitaal Toegankelijk onder 26 monitors van verschillende EU-landen, blijkt dat vrijwel geen van de websites en apps volledig aan de eisen voldoet. Een schokkende 85% van de websites en apps komt niet door een eenvoudige test. Nog veel slechter waren de resultaten bij een verdiepend, handmatig onderzoek; daarbij voldoet 93% van de overheidswebsites en -apps niet. Twee lidstaten – Cyprus en Frankrijk – maakten het nóg bonter; ze leverden niet eens een toegankelijkheidsmonitor aan.
Niet alleen voldoet Europa dus niet aan haar eigen verplichtingen, er wordt ook geen verantwoordelijkheid genomen om dit probleem gezamenlijk aan te pakken.
Een analyse van de aanpak in EU-lidstaten laat zien dat ieder land een eigen beleid hanteert. Er is geen overkoepelend beleid dat overheden op weg helpt. Daarnaast ontbreekt overzicht binnen de Europese Unie. De meeste EU-lidstaten blijken geen centraal register of ander overzicht te hebben, waar informatie over de toegankelijkheid van hun websites of apps terug te vinden is. Zo’n overzicht zorgt ervoor dat je de progressie kunt monitoren en op tijd kunt bijsturen. Het ontbreken van zo’n overzicht heeft tot gevolg dat handhaving onmogelijk wordt in deze landen.
Er zijn echter ook positieve uitzonderingen; Nederland, Italië, Denemarken, Griekenland en Roemenië hebben een helder overzicht van de status van de digitale toegankelijkheid van overheidswebsites en -apps. In Nederland is bijvoorbeeld het aantal toegankelijkheidsverklaringen dat zijn opgenomen in het register gestegen van 1.683 (2020) naar 3.024 (2021). Dat is een toename van 80%.
