De Nintendo Switch is inmiddels overal uitverkocht en het gaat ook erg hard met Animal Crossing. Dat thuiszitten weet ons allen te inspireren er lekker op uit te trekken op de virtuele eilanden van New Horizons. Maar die tropische vakantie is niet alleen maar feest en confetti: deze tien dingen kunnen beter aan Animal Crossing: New Horizons.
Hartstikke bijzonder dat je personage in één keer 30 blokken hout in zijn zak kan meedragen, maar zodra je iemand bijvoorbeeld 7 houtblokken daarvan cadeau wilt doen, dan is er nergens de optie om dat ook te doen. Dat betekent een heleboel repeteren, of toch in één keer veel te veel houtblokken kwijt zijn…
Waarschijnlijk wel de grootste ergernis in het verder zo positieve en vrolijke Animal Crossing: elke keer dezelfde dialoogballonnen. Het is, zeker als je er al de nodige uren in hebt gestoken, een beetje frustrerend dat bijvoorbeeld museum-uil Blathers maar hetzelfde blijft herhalen. Er is wel iets wat het proces wat versnelt, namelijk B drukken, maar je blijft toch geconfronteerd worden met steeds dezelfde teksten. Een andere tip is om je taalinstellingen te veranderen (van je Switch-console), want de Nederlandse vertalingen zijn briljant, maar er zitten ook veel grappige kwinkslagen in de Engelse versie.
Heb je bij Nook een mooie rugzak op de kop getikt, doet het helemaal niets voor je. Ja, het ziet er misschien grappig uit om een bosje boomstammen op je rug mee te dragen, of een kleine backpack met Nooks bekende bladlogo, maar je hebt er uiteindelijk weinig aan wanneer het gaat om extra meeneemruimte. Hetzelfde geldt voor de gereedschapsgordel. Waar je denkt dat je die ladder, bijl en hengel eindelijk kwijt kunt aan je gordel in plaats van in je broekzak, die kan het vergeten. Je kunt ze hoogstens handiger selecteren, maar ze blijven die broodnodige posities in je zak bezet houden.
En nu we het toch over gereedschap hebben: hoe vervelend is het dat je steeds nieuwe tools moet blijven maken? Ben je net lekker een eiland compleet aan het leegroven, zie je eerst je hengel en vervolgens je net in rook opgaan. Nu kun je altijd bij de piloot-dodo wel een nieuw exemplaar aanschaffen, of er simpelweg eentje maken op de werkbank, maar waarschijnlijk moet je weglopen bij een anders zo mooie vangst. Natuurlijk zwemmen er meer visjes in de zee, maar wat als dit een Riemvis is?
En als je dan dat felbegeerde gereedschap weer hebt en je wilt wisselen van gereedschap, dan draait je personage steeds weer terug naar voren. Ben je dus net helemaal goed gaan staan om die flinke zwaardvis aan de haak te slaan: moet je jezelf weer helemaal herpositioneren. Plus: ben je echt elke keer weer zo verbaasd en blij, lief personage, dat je weer een uit twijgjes gemaakt net uit je zak grist?
Na 10 sinaasappels zit één vakje in je zak wel vol, maar qua hout kun je gerust op één positie 30 blokken hebben staan. Het is niet helemaal eerlijk dat je van zanddollars meerdere stuks op één positie kunt meedragen, terwijl je voor elke tapijtschelp een vakje moet opofferen. Op zich is het natuurlijk niet de bedoeling dat je alles altijd maar kunt meenemen, want dat zou het spel behoorlijk verpesten, maar de verhouding is hierin wel een beetje zoek.
Stel je hebt met je zuurverdiende Nook Miles weer een Nook-bon voor jezelf gekocht. Eindelijk weer even naar een ander eiland, hopend op een ander soort fruit, of misschien zelfs bamboe, begin je lekker te sprokkelen. Maar dan: zakken vol. En je hebt nog wel net zo’n mooie Voetbalvis aan de haak geslagen! Je kunt dan natuurlijk altijd iets wisselen uit je zak, maar je kunt nergens zien hoeveel iets waard is. Is het nou beter om 10 sinaasappels mee te plunderen of toch beter 30 blokken hardhout? Het zou handig zijn als je dat in je encyclopedie of een andere app op je Nook Phone kon opzoeken, of via bijvoorbeeld notities in de game kon bijhouden. Het hoeft niet eens op een presenteerblaadje, maar Nintendo, laat ons nou eindelijk een keertje niet naar onze smartphones grijpen.
Natuurlijk is het ene object het andere niet, maar als je een elektrische step kunt kopen van duizenden Klingels, dan wil je op zijn minst dat er een animatie is waarin je personage even een micro-rondje stept, toch? Helaas: de step in Animal Crossing heeft als interactiemogelijkheid dat hij zijn lamp aan heeft als het donker is. Vergeleken met de Ocarina of het drumstel waarop je ook echt kunt spelen is de interactiemogelijkheid met sommige objecten ietwat teleurstellend.
Hartstikke tof dat je andere eilanden kunt bezoeken, maar als je naar een eiland gaat met je Nook-bon, dan weet je niet eens hoe dat eiland heet. Dat is jammer, want het zou heel leuk zijn om met je vrienden over bepaalde eilanden te kunnen praten of ze uiteindelijk allemaal in een virtuele omgeving te kunnen zien. Hoeveel zijn het er? Wat valt er te halen? Het zou grappig zijn omdat allemaal visueel inzichtelijk te krijgen. Is dat teveel gevraagd, dan is alleen een naam ook goed, zodat we tenminste het idee hebben dat we echt ergens zijn geweest.
Iedereen weet het inmiddels, je kunt onkruid beter niet verkopen zoals het is. Bouw er eerst iets moois van zoals een paraplu of een strobed en de kleine Nook-neefjes geven je er in één keer veel meer geld voor. Je kunt echter niet zeggen: klus er meteen maar drie strobedden van, want ik heb genoeg onkruid. Nope, je moet steeds opnieuw dat hele bouwproces door. Je doet het maar, want geld is geld. En geld is hard nodig om die goede oude Tom Nook terug te betalen voor die steeds hoger wordende hypotheken van hem. Gelukkig krijg je daar wel een mooie woning voor terug, al is het daarvan weer jammer dat je slechts een kleur dak kunt kiezen in plaats van een bepaald ontwerp.
We zitten natuurlijk nu erg te zaniken op een spel dat verder een oase van rust, regelmaat en ontspanning is. Inmiddels hebben we er al heel wat uren opzitten in Animal Crossing: New Horizons en het blijft een feest van ontdekking. Of het nu gaat om de nieuwe eilanden die je bezoekt, de kleding die je elke dag weer kunt shoppen of de manier waarop je je huis inricht. Deze game is (zeker op dit moment) een ware zegen om het gevoel te hebben die vier muren om je heen even achter je te laten voor het vrije gevoel van een ‘onbewoond’ eiland.
