Druk dat gaspedaal maar in want The Fast and the Furious is weer in de bioscopen te zien. Dit keer gaat hem om de spin-off: Hobbs & Shaw met Dwayne Johnson en Jason Statham. Het verhaal van het verloop van de serie is vrij bijzonder. Wat begon als een Point Break imitatie groeide uit tot één van de grootste franchises van de afgelopen tien jaar.
Maar hoe weegt de nieuwe film op tegen de rest? En hoe zit het eigenlijk met alle Fast & Furious films? Zijn ze alleen vermakelijk of zit er meer achter dan een hoog testosterongehalte? Hier volgen alle Fast & Furious films van slechtst naar best.
Deel vier uit de serie zit een beetje klem en weet niet helemaal goed wat het moet zijn. Aan de ene kant een racefilm zoals we dat gewend waren van de franchise op dat moment en aan de andere kant probeerde het meer te zijn, een wilde actiefilm met auto’s. De film deed beide niet helemaal goed genoeg, maar werd financieel toch een succes. Zo werd er vertrouwen gewekt in de nieuwe formule en kon de serie verder groeien. Fast & Furious zet alles in werking voor de toekomst, maar schiet zelf tekort.
Het eerste vervolg op The Fast and the Furious is meer van hetzelfde, maar dan iets slechter gedaan. Dezelfde cheesy begin 2000’s vibe is er nog steeds, maar de film mist diepgang. Niet dat de Fast & Furious films bekend staan om diepgang, maar compleet vlak is ook niet de bedoeling en dat is hier het geval. De film geeft een beetje het gevoel alsof je naar een slechte aflevering van Miami Vice zit te kijken. Als dat je goed in de oren klinkt dan is 2 Fast 2 Furious helemaal je ding.
Hier begon het allemaal, het origineel uit 2001. Ver voordat de personages een soort superhelden in auto’s werden was er deze door Point Break geïnspireerde crime-drama die zich afspeelde in de wereld van straatracers. Het is een simpele film uit een simpele tijd. Een film om totaal niet serieus te nemen, de film neemt het publiek namelijk ook niet serieus. De achtervolging aan het eind van de film is bloedstollend, maar de rest van de film blijft toch wat lachwekkend, helemaal na bijna 20 jaar.
Na het tweede deel maakte de serie een uitstapje naar Japan en introduceerde een nieuw verhaal en nieuwe personages. De film werd eerst gezien als een slap aftreksel en duidelijk het einde van de serie, maar heeft in de afgelopen jaren steeds meer een navolging gekregen. Voor veel mensen die zijn opgegroeid met Tokyo Drift is het een nostalgische film geworden. Het personage Han werd in deze film geïntroduceerd en kwam noodlottig om tegen het eind van de film. Han werd echter zo populair dat de tijdlijn van de Fast & Furious franchise werd omgegooid om hem terug te brengen voor deel 4, 5 en 6. Tokyo Drift speelt zich namelijk na Fast & Furious 6 af en is inmiddels mooi verweven in de rest van het verhaal. Wat begon als een uitstapje is nu een belangrijk onderdeel geworden van het geheel.
Het nieuwste deel van de serie eindigt precies in het midden van de lijst. Niet geweldig, maar ook zeker niet slecht. Gewoon een vermakelijke actiefilm. De bromance tussen Jason Statham en Dwayne Johnson is goed en dat spat van het scherm. Het voelt niet echt als een Fast & Furious film, maar daar is het ook een spin-off voor.
Na het succes van Furious 7 was de lat hoog gelegd en het volgende deel kon het helaas niet opbrengen om hoger te springen dan zijn voorganger. In het achtste deel neemt Dominic Toretto (Vin Diesel) het op tegen zijn eigen familie om onbekende redenen en wordt de slechterik uit het vorige deel omgedoopt tot held. Dit schoot bij enkele fans in het verkeerde keelgat, omdat Deckard Shaw (Jason Statham) Han had gedood en zijn acceptatie zou tegen het hele idee van een hechte familie in gaan. Bij langlopende series als Fast & Furious ga je nou eenmaal een identiteitscrisis niet uit de weg want op een gegeven moment heb je alles eruit gehaald wat erin zit.
Deel 6 borduurt voort op de keiharde actie van Fast Five en gaat in veel gevallen nog net iets verder de onrealistische kant op. Bijna alle personages uit het vorige deel zijn terug en Owen Shaw (broer van Jason Statham’s: Deckard Shaw) is deze keer de vijand. De straten van London zijn een originele setting voor een zomerse film als dit en maakt het grijs en grimmig. De actie begint langzamerhand belachelijk over-the-top te worden en dat zorgt voor een hoop grootse momenten. Ook werd aan het eind van de film eindelijk Tokyo Drift in het verhaal verweven, iets waar fans al heel lang op zaten te wachten.
Furious 7 heeft simpelweg alles wat je zou willen van een luide actiefilm. Originele actie en dramatiek kenmerken dit zevende deel van de langlopende serie. De film is een klein wonder, de dood van Paul Walker was namelijk een flinke klap voor de gehele productie. Dat de film zo goed is afgerond is ontzettend knap en dit zou het einde van de hele serie kunnen zijn geweest, aan het eind van de film zijn alle storylines ogenschijnlijk opgelost. Emotioneel geladen en vol met actie tot het eind, Furious 7 verdient complimenten.
Na het tegenvallende Fast & Furious uit 2009 was het vijfde deel een grote verrassing voor bijna alle filmgangers. The Fast and the Furious was in één klap een wereldfranchise en zou alleen nog maar naar grotere hoogten stijgen. Fast Five is een geweldige actiefilm en samen met deel zes en zeven een spectaculair drieluik. De film voegde alle bekende personages uit de vorige films samen en voelde bijna als een soort ‘Avengers’ die bijeenkwamen. De actie in de film is absurd, maar nog net realistisch genoeg om je op het puntje van je stoel te laten zitten. Fast Five is de beste film uit de hele reeks.
Er komen in ieder geval nog twee films aan over onze favoriete autosuperhelden en wat er daarna gebeurt, is nog een raadsel. Laten we hopen dat ze dit laatste hoofdstuk met een knal afsluiten en ons nog kunnen verrassen met dezelfde formule. Waar we het meest benieuwd naar zijn is hoe de films gaan heten. The Fast 10 the Furious?
