Net als in Japan heerst er een enorme overwerkcultuur in Zuid-Korea. De gemiddelde werknemer in Zuid-Korea werkt zo’n 2700 uur per jaar – dik 500 uur meer dan we hier in Nederland gemiddeld doen. In perspectief: neem het aantal uren dat je nu werkt. Tel daar een derde bij op en probeer dat in je schema te proppen. Leg je handen in je hoofd en huil zachtjes.
In Seoul heeft men nu besloten dat het niet heel gezond is om zo veel uren in het werk te stoppen en wordt er door de lokale overheid een stop ingesteld op vrijdagavond, zo zegt de BBC. Vanaf einde deze maand gaan alle computers verplicht om 20:00 uur uit. Vanaf mei wordt het nog gekker: dan moeten de workaholics in Seoul al om 19:00 uur stoppen met werken.
Dat is natuurlijk even schrikken voor de mensen die niet gewend zijn om hun vrijdagavond anders in te vullen dan met nog wat extra werken. Dat zou ook verklaren waarom twee derde van de regeringsambtenaren (waar dit voor geldt) zélf gevraagd hebben om uitgesloten te worden van de verplichte shutdown. Je verzint het niet: deze mensen worden tegen een waanzinnige werkdruk beschermd en zien dat niet zitten.
Overkoepelend is men zich in Zuid-Korea wel steeds meer bewust van het feit dat alleen maar werken niet het beste idee is. De nationale regering heeft eerder deze maand een wet aangenomen die het maximale aantal uren dat je mag werken in het land terugdringt van 68 (!) naar 52 (inclusief overwerk). Critici zeggen dat dit helemaal geen bescherming is van medewerkers, maar een manier om start-ups te blokkeren die niet de uren kunnen maken die nodig zijn om het tegen gevestigde bedrijven op te nemen.
Opvallend genoeg mag je in Nederland inclusief overwerk 60 uur werken, 48 als je overwerk niet meetelt. Daarmee zijn we in de EU met Duitsland de koploper als het gaat om het aantal uren dat je mag werken. Er is echter een groot verschil tussen mogen en doen, want de gemiddelde werkweek voor fulltimers staat bij ons nog braaf op 39 uur.
[Afbeeldingen © Lightfield Studios – Adobe Stock]
