Een Pro controller klinkt misschien een beetje als de controllers of zelfs joysticks van vroeger: nu met autofire! De door Sony bij de Playstation 4 geleverde Dual Shock 4 controller is een prima stuk technologie en wordt door veel mensen gezien als een perfect instrument om mee te gamen. Hoe verbeter je dat? Het antwoord op deze vraag heeft alles te maken met welk soort games je graag speelt. Ben je het type dat single-player RPG’s of ‘gewoon’ GTA Online speelt, dan heb je relatief weinig aan deze twee controllers. Ben je echter iemand die e-sports dromen heeft of in elk geval probeert competitief shooters speelt, dan zijn de Razer Raiju (170 euro) en de Nacon Revolution Pro (110 euro) wellicht een uitkomst.
Beide controllers hebben een aantal overeenkomsten, zul je in de video’s kunnen zien. Het centrale (althans voor mij) punt is dat ze je allebei vier extra knoppen geven die je kunt programmeren. Het voordeel hiervan? Enorm. Voordat ik mezelf zinloos herhaal, hier is de review van de Wildcat, de Xbox-versie van de Raiju. Het geeft een goed beeld van wat zo’n controller kan doen voor je spel. TL;DR: vier extra programmeerbare knoppen zijn heel fijn en bieden je mogelijkheden om te doen wat je eerst niet kon omdat je geen rubberen vingers hebt.
Laten we het even hebben over de verschillen tussen de twee controllers in die zin. De Raiju heeft de knoppen precies zoals de Wildcat aan de achter/onderkant zitten zoals je op de foto kunt zien. Twee knoppen zitten naast de R2 en L2 triggers en twee zitten er aan de onderkant. Idem als bij de Wildcat heb ik nog steeds wat moeite om de twee knoppen aan de achterkant te bereiken zonder een van de andere per ongeluk in te drukken, maar het gaat.
De Nacon Revolution doet het heel anders: die heeft ook vier knoppen, maar die zitten allemaal aan de onderkant van de controller. Niet alleen dat, ze zitten ook met twee aan elkaar vast, vermoedelijk om te zorgen dat je er nooit twee aan dezelfde kant tegelijk kunt indrukken. Heel eerlijk: ik ben daar geen fan van. Niet alleen vind ik het ergens balen dat ik niet alle vier de knoppen onafhankelijk van elkaar kan indrukken, de plaatsing van de knoppen is me nooit gaan liggen. Ze zitten precies goed op (of ja, onder) de controller waar je vingers vallen, maar door de curve van de controller en de plaatsing aan de zijkant van de M3 en M4-knoppen moet je zijwaarts tegen de knop drukken.
Om dat lekker te kunnen doen gingen mijn vingers dan precies zo zitten dat de andere twee niet goed ingedrukt konden worden. Nu hangt het er heel erg van af hoe jij een controller vasthoudt, hoe groot je handen zijn en in hoeverre je gewoon kunt wennen aan een andere manier van iets vasthouden, maar ik had ook na een week wennen nog steeds constant ruzie met de knoppen. Een probleem dat verergerd werd door de manier waarop ik ze moest aanpassen: via een pc-programma. Bij de Raiju zit er een aparte ‘assign’-knop op de controller om aanpassingen te maken aan je extra knoppen, maar dat heeft de Revolution Pro helaas niet. Je moet dus elke keer dat je een aanpassing wilt maken je controller uittrekken, naar je pc, controller insteken, het niet al te duidelijke menu navigeren en je aanpassing maken, saven naar je controller en terug naar je PS4. Prima als je toch al een MLGPRO streamer bent die alles naast elkaar heeft staan, maar anders is het een enorm gedoe.
Ik kan er echt niet over uit hoe Nacon het klaar krijgt om een controller te maken waar je zo veel bij kunt aanpassen en dan die mogelijkheden zo ingewikkeld te maken. Dat PC-programma (Mac wordt niet ondersteund en cruciaal is er ook geen app) is niet gebruikersvriendelijk, terwijl juist in de hele specifieke aanpassingen van de controller de kracht ligt van de Revolution Pro. Je kunt de sensitiviteit en dead zone van de sticks aanpassen, de triggers precies zo instellen dat ze ‘aan’ gaan als je dat wilt en zelfs de rumble in de controller aanpassen. De knoppen pas je hier dus ook aan en in tegenstelling tot de Raiju kun je vier verschillende extra profielen aanmaken.
Serieus veel mogelijkheden dus, die voor de echte die-hards fantastisch zal zijn. In dat opzicht komt de Raiju er maar karig vanaf, zeker als je naar de prijs kijkt: die heeft niks anders dan rubberen doppen voor je sticks (protip: niet gebruiken) en de mogelijkheid om de mate waarin je triggers ingedrukt moeten worden te beperken, plus maar twee verschillende profielen. Dat zijn dus ook allemaal fysieke aanpassingen, want een chip die de respons van de controller kan aanpassen zoals de Revolution Pro zit er niet bij. De andere kant van het verhaal: als je een Raiju bij je hebt, maar je pc niet, kun je nog steeds iets aanpassen.
En nogmaals: als er een app bij de Revolution Pro zat die de controller direct zou kunnen aanspreken en je al testend kon aanpassen was het voor mij goed. Al die precieze aanpassingen komen nogal nauw en je hebt snel iets gedaan dat niet helemaal lekker voelt, maar je moet elke keer terug naar je pc en dat is – totdat je dé instelling voor jezelf hebt gevonden en alles opeens beter gaat – irritant.
Over fysieke zaken gesproken: de Revolution Pro is van zichzelf een lichte controller, maar als je daar niet van houdt kun je hem zwaarder maken met gewichten die in de handgrepen ingezet kunnen worden. Het systeem is netjes gedaan en zal niet losschieten en doordat er een goed aantal gewichten worden meegeleverd (er kunnen er per kant twee in) kun je het gewicht en zelfs het zwaartepunt aanpassen. De Raiju is gewoon zwaar van zichzelf, maar niet zo zwaar dat ik problemen had met lange speelsessies.
Een ander groot fysiek verschil tussen de twee controllers is misschien de grootste dealbreaker van allemaal: waar de Raiju gemodelleerd is naar een reguliere Dual Shock 4 controller is de Revolution Pro feitelijk een Xbox-controller met PS4-aansluiting, dus de linker analoge knop is naar boven geplaatst. Dat kun je fantastisch vinden omdat het je voorkeur geniet en in eerste instantie was ik daar ook erg enthousiast over. Uiteindelijk blijkt dat je aan alles went, ook een Playstation controller. Het was dus weer raar om een Xbox-stijl controller te gebruiken, maar het doet niks af aan de kwaliteit van beide controllers: dit is puur smaak, maar wel belangrijk.
Laatste grote verschil is dat de rechter (camera) stick van de Revolution Pro gebold is in plaats van verdiept en ook iets langer is dan je misschien gewend bent. Dat betekent dat je met meer precisie kunt sturen, maar het is enorm wennen. Sowieso zijn beide controllers dusdanig sensitief dat ik de instellingen van games heb moeten aanpassen in eerste instantie, maar de Revolution Pro heeft het nog iets meer dan de Raiju.
Beide controllers hebben een aantal nadelen: ze zijn alleen bedraad te gebruiken, wat logisch is voor e-sports (want draadloos betekent extra milliseconden reactietijd) waarbij de Revolution Pro nog erger is dan de Raiju omdat die een aparte (maar wel heel solide) aansluiting heeft die dus niet zomaar te vervangen is als je hond/kat/kind/woeste partner de kabel kapotmaakt. De Raiju heeft ook een heel solide kabel die net zo lang is (3 meter) maar die eventueel wel te vervangen is door een andere micro-usb-kabel.
Dat heeft als vervelende extra consequentie dat je PS4 niet wakker wordt als je op de Playstation-knop drukt, dus je zult je console wel met de hand moeten aanzetten. Erger nog: je kunt beide ook niet gebruiken voor Remote Play, want de app ziet ze niet als ‘echte’ PS4-controllers. Als je een ‘gewone’ PS4 hebt en toevallig een draadloze headset gebruikt (beide controllers ondersteunen de 3,5mm plug gewoon) heb je helemaal een probleem, want met één zender en een bedrade controller in je twee USB-slots heb je dus geen plek meer voor een oplaadkabel zonder met USB-hubs te gaan klooien. Zijn allemaal kleine dingen, maar uiteindelijk betaal je wel een klein vermogen voor zo’n controller en dan tellen alle details.
Genoeg daarvan echter. Als je beide controllers naast elkaar houdt is het makkelijk om te neigen naar de Revolution Pro, omdat die gewoon meer dingen doet dan de Raiju voor tweederde van de prijs. Aangezien een gewone Dual Shock 4 nog niet eens de helft van de Revolution Pro kost is dat een serieuze overweging, maar uiteindelijk gaat het bij dit soort speciale controllers niet over prijs (de SCUF, de met de hand gemaakte onofficiële voorlopers van deze beide controllers, kostte in eerste instantie 350 dollar) maar over wat het meeste resultaat geeft.
In mijn geval was dat uiteindelijk toch de Raiju, simpelweg omdat de knoppenconfiguratie beter past bij de manier waarop ik een controller vasthoud. Het is flauw, maar je moet de tijd nemen om zelf te voelen wat voor je werkt. Je controller moet een verlengstuk van je handen zijn, dus als het niet zo voelt, is het niet de juiste. Maar als het eenmaal heeft geklikt? Dan wil je nooit meer anders, wat je ook gekozen hebt. Pro controllers heten niet voor niets zo: je gaat dingen kunnen doen die eerst onmogelijk leken en als je competitief ingesteld bent is dat elke prijs waard.
[Afbeeldingen © Razer / Nacon]
