Je hebt nostalgie, en je hebt momenten waarop je herinnerd wordt aan waarop je iets ook al weer leuk vond. Waar de Gears of War Ultimate Edition te veel leunde op het eerste, is Gears of War 4 een prachtig voorbeeld van het laatste. Hoewel ik deze nieuwste Gears niet echt kan betrappen op veel vernieuwing heeft het me een hele campagne lang vermaakt en heeft de rest van het pakket genoeg kwaliteit om die goede ouwe tijd weer even te laten herleven. Het is, kort gezegd, dik in orde.
De tagline van de game is “never fight alone” en daar kan ik me goed bij aansluiten. De shooter is prima in je eentje te spelen, zeker na de ‘historische’ openingsgevechten die voor veel spelers zoals ik weer alle moves, wapens en tactieken naar boven halen. Je kunt trouwens ook bouwen op de AI die je team bestuurt, dus een revive komt er echt aan als je plat ligt en ook spervuur komt vaak waar het nodig is.
Nadat de tutorial achter de rug is en zowel oude bekenden als nieuwelingen weer bij zijn volg je de avonturen van J.D. Phoenix (de zoon van, ja), en zijn kleine groepje vrienden, die zich los hebben gewurmd van de inmiddels vrij totalitaire COG-organisatie die de laatste overlevenden op Sera in een technologische houdgreep heeft. Zeker in de openingsuren zie je dan ook veel nieuwe vijanden genaamd Deebees. Het zijn in de basis robot-versies van de Locust, met wat kleine veranderingen en variaties in wapens. Die zijn leuk, maar brengen weinig nieuws ten opzichte van wat je al gewend was uit de serie.
Wat wel opvalt is de kleurrijke omgeving, die de toch al niet verkeerde stijl van Gears of War heel goed tot zijn recht laat komen. Dat wordt mede geholpen door de fantastische weerseffecten, en als ik ‘weer’ zeg, bedoel ik eigenlijk ‘storm’. De planeet staat op instorten en dus zijn er zowel tijdens gescripte momenten als tijdens gevechten heftige windvlagen en soms zelfs bliksembollen die niet alleen prachtig zijn om te zien, maar het vechten ook beïnvloeden. Dat wil niet zeggen dat er geen hele stukken zijn die voornamelijk grijs en rood kleuren, maar de balans slaat nooit door en ik bleef tot het einde stoppen en rondkijken op de locaties.
Er wordt gaandeweg de game meer geëxperimenteerd met dingen zoals cover die wegwaait of op een andere manier dynamisch is, wat de gevechten hoe langer hoe interessanter maakt. Er zit best veel van het standaardwerk in Gears of War 4, maar vaker dan eens wordt er toch met je verwachtingen gespeeld en dat houdt het wel interessant. De afwisseling is (buiten de ietwat langgerekte opening) sowieso goed gehandhaafd. Met achtervolgingen op een motor; stukken met een oversized robot; en de variaties in de vervangers van de Locust genaamd The Swarm. Duidelijk gevalletje Potayto, potahto, maar het werkt.
Wat ook werkt is de multiplayer, die zoals je zou verwachten bestaat uit Horde mode aan de ene kant en de speler vs. speler-modus aan de andere. Horde is niet heel veel veranderd sinds Gears 3. In de campagne zijn al een aantal Horde-momenten verwerkt en zo ben je tegen het einde daarvan bekend met het basisprincipe van de fabricators, budget en wat je zo’n beetje tussen de 50 golven aan vijanden en eindbazen kunt kopen. De enige grote verandering is dat je een specialisatie kunt kiezen, zodat je bijvoorbeeld sneller dingen kunt repareren of meer schade toebrengt en kunt hebben. Dat geeft iedereen een discrete rol en helpt bij de samenwerking, die je zoals vanouds hard nodig zult hebben om tot het einde te komen.
Ben je niet van het samenwerken, maar wil je bloed zien én weten dat iemand aan de andere kant van de wereld je diep, diep veracht? Dan kun je terecht in de versus modes, die allemaal in 60 frames per seconde lopen zodat je precies kunt zien hoe veel lag de tegenpartij heeft. Ook hier is er veel keuze, met tien maps en bijna net zoveel modes om te spelen. Leuke nieuwe toevoeging vind ik Arms Race, een variant op Call of Duty’s Gun Game waarbij je een vastgestelde serie aan wapens moet gebruiken om de tegenstanders te doden. Verder is het alles dat je verwacht van een Gears game, inclusief privé-matches die je kunt instellen zoals je het zelf graag hebt.
Het is niet helemaal koek en ei als je naar de online-component kijkt van Gears of War 4. Ontwikkelaar The Coalition heeft al een patch moeten doen om de in-game valuta aan te passen nadat spelers klaagden dat er niet snel genoeg credits verdiend werden om de pakjes met quests en cosmetische upgrades te krijgen. Ik zou er in de basis over klagen dat dit er in zit, maar inmiddels is dat gewoon een gepasseerd station, dit is hoe online shooters nu zijn. Daarnaast wordt er veel geklaagd over lag in de versus modes, dus ook daar wordt naar gekeken. Eerlijk is eerlijk: ik heb heel weinig last gehad zelf, dus het probleem is niet zo structureel als bijvoorbeeld bij de Halo Master Chief-collectie.
Nu dat alle games van Microsoft die recent zijn uitgekomen onderdeel uitmaken van het play anywhere-programma is Gears of War 4 ook uit op de pc en logischerwijs is dat de betere versie, als je tenminste een pc hebt die beduidend krachtiger is dan een Xbox One. Het heen en weer gooien van saves werkt perfect, je kunt de single player op 60 FPS of op hogere resolutie (voor beide tegelijk moet je diep in de buidel hebben getast voor je pc) en je kunt zonder problemen via crossplay met Xbox-bezitters samen co-op spelen.
Waar je de game ook op speelt, Gears of War 4 is een heerlijke throwback naar de serie. Alles wat je er leuk aan vond is hier ook te vinden, met wat kleine nieuwigheden erbij om het op te leuken. Wereldschokkend gaat deze serie nooit meer worden. Dat mag je alleen zeggen van het eerste deel, maar het is inmiddels lang genoeg geleden dat we gewoon een leuke Gears-game hebben kunnen spelen, en die leegte vult deel vier met verve.
[Afbeeldingen © Microsoft/The Coalition]
