Exclusiviteit. Het is de honing die tegenwoordig om de mond van consumenten gesmeerd wordt om ze tot consumeren te krijgen. Want als er één ding voorspelbaar is aan de mens, dan is het wel zijn of haar drang om te laten zien wat zij wel hebben dat anderen niet hebben. Op die basis is Rich Kids ontstaan: het is een sociaal netwerk, maar dan zonder het sociale aspect. Iedereen kan lid worden, maar om iets te kunnen plaatsen moet je het abonnementsgeld van 1.000 dollar per maand ophoesten. Ja, dat lees je goed: 12.000 dollar per jaar om te laten zien wat je allemaal kunt betalen.
De reden dat Rich Kids zou bestaan is dat de democratisering van aandacht op Snapchat, Instagram en alle andere social media er voor zorgt dat de rijken net zo hard hun best moeten doen om aandacht te krijgen dan de ‘paupers’ van deze wereld. Dat wil Rich Kids veranderen door het simpelweg voor de gewone mens onmogelijk te maken om het lidmaatschap op te hoesten. Je bent dus als plebs gedwongen om alleen te kijken naar de wat de rijken delen, zodat de sneeuwvlokjes hun ouders’ geld maximaal tentoon kunnen spreiden.
Een gedeelte van het abonnementsgeld wordt aan het goede doel gegeven, zo zegt de website, nog een aspect waardoor de nouveau riche zich goed kan voelen over het uitgeven van zoveel geld aan zoiets banaals.
Het hele idee achter Rich Kids is ridicuul, aangezien de drijvende factor van social media is dat iedereen zijn of haar mening of ervaring kan delen. Zonder dat aspect is het niks meer dan een poppenkast waar mensen met geld dat zouden kunnen inwrijven bij de mensen die dat niet hebben. Wat voor soort masochist zou het wel en wee volgen van mensen die te veel geld en (doorgaans) te weinig verstand hebben? Het bestaan van zenders als E Entertainment doen vermoeden dat ze toch bestaan, maar het mag duidelijk zijn dat als je dit als rijke (jongere) gaat doen, je meteen duidelijk maakt hoe makkelijk je van je geld te scheiden bent.
Als sociaal netwerk zal dit geen lang leven beschoren zijn en als de app (met als icoontje een diamant, natuurlijk) niet echt bestond en werkte en aandachtstrekkers als Julia Stakhiva erop zou hebben, zouden we zweren dat dit een hoax is. Maar dat is het, helaas, niet.
