Sinds Skylanders het Toys to Life-genre heeft gestart is er veel gebeurd. Inmiddels is er Disney Infinity x.x, kom je om in de Amiibo’s en is zelfs LEGO aan de gang met het idee. Maar Skylanders was de eerste en dus heb ik altijd een warm plekje voor de serie gehouden. Vorig jaar werd dat voor mij een beetje op de proef gesteld met het niet zo spannende Trap Team, een game die het systeem op zijn kop wilde zetten en misschien daarom iets minder interessant was. Dit jaar is het echter weer helemaal raak, want met Skylanders: SuperChargers heeft Activision weer een goede reden gevonden om plastic in de winkels te leggen: voertuigen.
De basisformule van SuperChargers is onveranderd: Kaos wil Skyland kapen en de Portal Master moet dat gaan tegenhouden met het gebruikelijke groepje helden. En ook nu ren je weer vrolijk door de verschillende levels heen, terwijl de tegenstanders af en toe een slappe poging doen om je te dwarsbomen en alleen de eindbazen overtuigend tegenstribbelen. Het kaartspel is terug. Overal sproeit geld uit, dat je weer kunt gebruiken om je karakters sterker te maken en ook deze keer vind je allerlei upgrades voor poppetjes die je niet hebt. En daarom overweegt te kopen. Terwijl je er al 27 hebt. Je kent het wel. Je hebt het al meerdere keren gedaan. Misschien geloof je het wel inmiddels.
De toevoeging van de voertuigen maakt echter het grote verschil, want de verschillende types gameplay die er al waren (gevechten, platformen, 2D puzzeltjes) zijn nog steeds van heel hoge kwaliteit maar kunnen qua ‘wheeeee’-factor niet tippen aan de stukken waarin je met een auto kunt rijden. Niet alleen zitten er hele stukken in waarin je al rijdend afrekent met een berg vijanden, eindbaas, of zelfs puzzels moet oplossen, je kunt ook nog eens ‘gewoon’ racen à la Mario Kart. Ik gebruik specifiek dat voorbeeld omdat het racen niet helemaal, maar wel bijna zo goed in elkaar zit als Nintendo’s top-franchise, en dan heb je je best gedaan. Je kunt met zijn tweeën in een auto stappen (waarbij de tweede speler mag schieten) en het is ook nog eens zo dat specifieke Skylanders een goede combo vormen met bepaalde auto’s, met beter rijden of sterkere wapens tot gevolg.
Zoals altijd is SuperChargers natuurlijk wel een game die zijn eigen content afsluit voor iedereen die niet genoeg extra dingen heeft aangeschaft. Er is een groot gedeelte van het spel dat verborgen zit achter andere types voertuigen (specifiek: een boot en een vliegtuig) die je toch echt wel zult moeten halen om de hele ervaring te krijgen. Voor veel mensen een groot probleem, ik weet het. Ik ben ook geen fan, maar in dit specifieke geval ben ik geneigd om Superchargers een beetje te verdedigen, want waar in andere games dingen niet beschikbaar waren omdat je een ander element nodig had op je poppetje, terwijl het stukje level in de basis prima te spelen zou zijn met een ander, is het hebben van een vliegtuig of boot niet alleen logischer, er zit ook oprecht een andere ervaring achter.
Het kunnen duiken met de boten en de vrijheid van beweging met de vliegtuigen levert gameplay op die niet één op één te repliceren is met een auto, en daarnaast is het ook nog eens zo dat de andere voertuigen net zo lekker spelen als de auto’s. Bijkomend voordeel is dat je als ouder niet tien poppetjes hoeft aan te schaffen om een zo goed als complete ervaring te beleven, maar ‘slechts’ twee voertuigen. Natuurlijk heb je al een keer de volle mep betaald voor de game, dat is waar, maar ik vind de kwaliteit van de twee Skylanders en het voertuig (jaja, de wielen draaien gewoon) dusdanig hoog dat het geen afzetterij is. Niet alleen het plastic is mooi, trouwens; de game zelf is – in elk geval op de PS4 – serieus goed uitziend, met knappe animaties, goede filmpjes en een altijd schattig sfeertje.
Nee, er valt niet veel te klagen over Superchargers. Vooruit: ik ben niet gelukkig met het feit dat je ook al voor echt geld mutsjes kunt kopen voor je Skylanders (maar ze zijn zooooo leuk!) want je wordt al genoeg belaagd om meer geld uit te geven en het verhaal is bijna net zo gemakkelijk als de gameplay (ik weet dat het voor een jongere doelgroep bedoeld is, maar het is net of de serie elk jaar makkelijker wordt.) Het is niet veel, want feitelijk is dit een topgame, althans voor kids. Een berg variatie, de juiste sfeer, en misschien nog wel het belangrijkste — een serieuze uitbreiding van de toch al goed gevulde speelgoedkist met de komst van de voertuigen.
