Het was ook bijna onvermijdelijk. De Hitman serie is weer in volle bloei dankzij Hitman: Absolution en daar moet natuurlijk op ingespeeld worden. Geen gek idee dus om juist nu de oudere spellen van Hitman nieuw leven in te blazen. Fijn voor mensen die alleen Hitman: Absolution gespeeld hebben en geïnteresseerd zijn geworden in de franchise. Vond je Absolution helemaal geweldig? Dan kun je hier ook de nodige uren terecht, want dit zijn drie spellen waar je niet in slechts één enkele avond doorheen bent geknald. En misschien zijn de Hitman veteranen wel verrukt om te zien dat een van hun favoriete games een nieuw leven ingeblazen krijgt. Maar het is geen clean kill.
The good
Het is niet raar dat deze games goed zijn. Zeer goed zelfs. Waarom zouden slechte games ook een remake krijgen? De remake moet wel genoeg geld opleveren, en de enige reden om een verouderde game te kopen is omdat er duidelijk nog iets te halen moet zijn. En gelukkig is er ook iets te halen in deze Trilogie. Namelijk een sterk kunstje stealth-action. Zeker voor degene die van Dishonored en Hitman: Absolution genoten hebben kunnen hier weer de nodige uren game-plezier uit halen. En met de nodige uren bedoel ik ook écht de nodige uren. Niet alleen staan op dit schijfje drie games, het zijn ook nog drie games die lang duren. Dat heb je nu eenmaal bij stealth-games. Omdat alles zo traag en met zoveel precisie moet gebeuren duurt een missie uitspelen soms enorm lang. Waar voor je geld dus.
Hitman heeft niet voor niets zijn plekje in de game-historie opgeëist, en dat doe je niet door een paar middelmatige games uit te brengen. En die hype om een nieuwe Hitman game kwam natuurlijk ook niet van niks. Als er zo lang naar een vervolg op een succesvolle franchise wordt uitgekeken is dat wel een teken dat deze games goed genoeg moeten zijn om nog eens naar gekeken te worden, of ze nu oud zijn of niet. Bijna iedereen op het internet is het er mee eens dat Hitman: Blood Money veruit het best is. Daar kan ik niks tegen in brengen. De levels zijn groter en creatiever, waardoor het stilletjes omleggen van mensen ook op creatievere manieren gedaan kan worden en dat is ook de belangrijkste redding van deze bundel, want Blood Money is echt de moeite waard.
The bad
Helaas blijkt Hitman 2 harder geraakt door verjaring. De HD-remake van dit spel is sowieso nauwelijks merkbaar, al is het omdat Hitman 2 grafisch gezien ook geen parel is. Daarnaast zijn de controls in dit spel erg stroef. Zo gaat sluipen echt té traag, wat tijdens de spannende stealth-actions iets te vaak een game-over scherm oproept. Een bewaker kan afgeleid zijn wat jouw teken is om aan te vallen, maar wanneer je eindelijk in zijn buurt gekomen bent is hij weer gefocust op bewaken. Een irritatiepunt als traag sluipen klinkt als maar een kleine stoorfactor, maar weet het spel af en toe flink te breken juist omdat dit hetgene is dat je het meeste doet.
Als dit een te grote stoorfactor wordt kun je gelukkig –of eigenlijk helaas- ook kiezen om je pistool te trekken en het op de standaard FPS manier aan te pakken. Dat betekent dus iedereen die een als een bedreiging voelt een klein gaatje tussen zijn ogen te schieten terwijl je zo snel mogelijkrichting je einddoel rent. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn van een stealth-game. Het voelt alsof je altijd beschikking hebt over een cheat-code, die je continu aan het verleiden is wanneer het eventjes niet zo goed loopt. De andere twee spellen in deze trilogie maken zich hier ook schuldig aan, maar weten dit probleem toch nog iets meer te beperken. In Hitman 2 zijn er nauwelijks negatieve consequenties, los van een kortere speelduur omdat je door de levels raast. Daarmee wil ik niet zeggen dat Hitman 2 een slechte game is, maar hij schiet overduidelijk tekort gezien de andere twee games.
The ugly
In mijn ogen zijn er maar twee argumenten om een remake te rechtvaardigen. Het eerste argument is nostalgie voor de fans, en het tweede argument is mensen kennis laten maken met een oudere game. Ik geloof echter dat nostalgie het sterkst is wanneer je de game speelt zoals je hem vroeger speelde, dus op je oude console of pc. Het punt van nostalgie is om mooie herinneringen van vroeger op te doen, en hoe lukt je dat beter dan je oorspronkelijke herinneringen zo nauwkeurig mogelijk te herbeleven?
De reden van een remake om fans kennis te laten maken met een nieuwe franchise is echter lastiger te weerleggen, maar de Hitman Trilogy maakt een cruciale fout. Het eerste deel ontbreekt namelijk. Dat is wel een erg onorthodoxe manier om mensen kennis te laten maken met een verhaal en personages, laat ze pas ergens in het midden meedoen in plaats van in het begin. De reden dat de eerste Hitman ontbreekt is omdat de game alleen voor PC is uitgebracht. Maar wat is het nut van een trilogie kopen als het eerste deel ontbreekt? Ze konden het beter de “Hitman Trilogy min één plus vier” noemen.
Conclusie
In feite is deze trilogie zijn geld waard. Op zichzelf staand zijn het uitstekende games. Je kunt echter voor waarschijnlijk een stuk minder de games ook op hun oorspronkelijke platform kopen. De games HD maken voegt niet heel erg veel toe, buiten dat er weer meer geld gemolken wordt uit deze franchise. De keiharde Hitman fans zullen zich waarschijnlijk tekort gedaan voelen door het tekort aan verbeterpuntjes ten opzichte van de originele games en de mensen die nieuw zijn bij de serie zullen het eerste deel en de context die dat deel geeft missen. Daarom is deze deal eigenlijk voor niemand écht voordelig. Doodzonde, want er is genoeg uit deze drie games te halen, alleen faalt het hele idee erachter. Hoe je met een strak gezicht een trilogie kunt uitbrengen zonder het eerste deel erin te verwerken is nog altijd iets dat me zal blijven verbazen.
Hitman HD Trilogy, ontwikkeld en uitgebracht door Square Enix voor Xbox 360, PS3 (getest) op 1 februari 2013
