Wat de meeste insiders al vermoeden werd vandaag bevestigd door Nintendo in haar laatste kwartaaloverzicht: de Wii U verkoopt niet zoals verwacht. Sinds de lancering van de nieuwe console was het doel om voor april dit jaar 5,5 miljoen stuks te verkopen, maar dat is nu bijgesteld naar 4 miljoen en eenzelfde soort verhaal geldt voor de bijbehorende softwareverkopen. Dat is een schrikbarend verschil met de originele Wii, die iedereen in zijn greep kreeg en cruciaal ook de harten van de tot dan toe non-gamers wist te smelten. Dat is nu helemaal niet meer aan de orde en de meeste van die spelers hebben genoeg aan hun telefoon, tablet, of wat ze hadden. De Wii was een leuk speeltje, maar de Wii U is weer gewoon een gamers-console met een controller waar mensen bang van zijn, touchscreen erin of niet. En dat merk je.
Het is niet alleen het apparaat dat het ‘m doet, het is ook de gebrekkige marketing die mensen niet helemaal duidelijk weet te maken hoe leuk het kan zijn om met een extra scherm te spelen. Dat ligt deels aan de console zelf; ik heb zelf als iemand die het echt een leuk ding vindt moeite om precies over te brengen waarom het zo leuk is zonder te vervallen in “je moet het echt een keer gedaan hebben”. Er is geen fanfare, geen opwinding, al die dingen die je nodig hebt om impact te maken. De lancering is geweest en de week erna ging iedereen over tot de orde van de dag.
Dat er nu na de eerste lading games nog niks interessants bij is gekomen helpt ook niet; Nintendo heeft vorige week dan wel een heel aantal dingen beloofd, maar dat was eigenlijk ook weinig meer dan je verwacht bij een Nintendo apparaat: er komt een hele nieuwe Zelda aan, we laten op de E3 een nieuwe Mario zien, en een nieuwe Mario Kart, er komt een Zelda: Wind Waker remake. Allemaal zeer welkom natuurlijk, maar het spreekt niet tot de verbeelding en erger nog, het laat nog steeds niet zien waarom we de Wii U allemaal zouden moeten hebben. Dat ding, die Wii Fit, die Brain Training, die Wii Sports, het is er niet. En de hardcore gamers, om ze dan maar even zo te noemen, die krijg je alleen om met hele goede redenen met Sony’s en Microsoft’s nieuwe dozen om het hoekje.
Dat klinkt allemaal niet goed, maar het is onverstanding om Nintendo al te snel af te schrijven. Het is een fout die analisten en pers al jarenlang keer op keer maken en elke keer opnieuw moet er op teruggekomen worden. De eerste tekenen voor de 3DS waren ook niet florissant en toch is er na een prijsverlaging en een aantal goedmakertjes toch weer flink schot in gekomen en zorgt de handheld voor een hele stevige stroom aan inkomsten richting Kyoto. En het zou zomaar kunnen dat er straks, met meer herkenbare titels op TV-schermen en een duidelijker verhaal over wat de Wii U nu vooral niet is (een uitbreiding, bijvoorbeeld) het zaakje alsnog begint te lopen. Dat we de taferelen die zich rond de eerste Wii afspeelden nooit meer gaan zien is wel duidelijk, maar dat wil nog lang niet zeggen dat de console nu al te grave gedragen mag worden.
In het ergste geval zal het een console worden waarop je voornamelijk Nintendo titels speelt en een aantal games kunt spelen die iets doen dat je nergens anders ziet. Of Nintendo daar tevreden mee is betwijfel ik wel, dus ze zullen er alles aan doen om de andere uitgevers aan het uitgeven te houden op hun machine, maar als de eerste pogingen van EA een indicatie zijn gaat dat tegenvallen. Als we vanaf nu niet meer dan 70% van alle aankondigingen van nieuwe games gaan zien met de vermelding dat er een Wi U versie komt gaat Nintendo in dezelfde situatie komen als waarin ze zaten ten tijde van de Gamecube en dat zou een stap terug zijn. Anderzijds was dat toendertijd wel een teleurstelling met een gouden randje, want er werd nog wel winst gemaakt op alle verkochte apparaten en software en die situatie is nu wel anders. De dalende Yen maakt nu redelijk wat van de pijn goed, maar Nintendo heeft alweer een kwartaal verlies gemaakt, iets dat ze voor vorig jaar nog niet hadden meegemaakt. En wat er verder ook gebeurt, dat moeten ze niet te vaak gaan doen.
