Assassin’s Creed: Unity is een game vol ergernissen. Niet alleen de inmiddels bekende technische problemen, maar ook de gameplay schiet tekort en het verhaal zakt regelmatig af naar een bijeen geraapt zooitje van clichés en fragmenten die zo uit een willekeurige andere Assassin’s Creed game zouden kunnen komen. Unity doet weinig nieuws en is kwalitatief inconsistent.
Parijs is groot en levendig ten tijden van de Franse Revolutie. De straten staan vol met mensen, kijkend – soms schreeuwend – richting een gebouw waar verder weinig gebeurd. Een enkele keer gebeurt er wel wat, dan staat er iemand op een verhoging bijna net zo zielloos voor zich uit te staren terwijl een van zijn armen wat in de lucht zwaait. Dit is waarschijnlijk de beste illustratie die voor vrijwel de gehele game geldt. Er heerst een soort uncanny valley, een net-niet gevoel. Alles is er, behalve sfeer.
Zoals in elke andere Assassin’s Creed ontdek je met elk doelwit dat je uitschakelt een nieuwe laag in het verhaal. There’s always a bigger fish, is het idee. Het probleem is echter dat je dit al talloze keren hebt gedaan. Het is bekend, het voelt gewoon, het wordt een cliché. Maar goed, het leven van een assassin gaat niet van een leien dakje, zullen we maar zeggen.
Leien daken zijn er overigens genoeg. Parijs ziet er prachtig uit met erg veel details. De architectuur zorgt voor een heel aantal nieuwe klim- en klautermoves die Arno kan gebruiken, maar werkt ook tegen. Je kan nu niet meer door een verkeerde knop in te drukken zomaar omlaag vallen, maar vanaf het hekje van een balkon door een openstaand raam springen blijkt nu net zo moeilijk te zijn. In plaats van af en toe dood te vallen erger je je er nu aan dat het klimmen niet gaat zoals je graag zou willen. Dit eindigt in een moedeloze ‘niet die kant op’ zucht.
Hetzelfde geldt voor het vechten. Je kunt aanvallen en verdedigen. Leuk, maar dan zou het wel fijn zijn als dat verdedigen ook daadwerkelijk werkt. De AI is er zeker niet slimmer op geworden – ondanks dat Ubisoft graag anders zou beweren – en de makkelijkste manier om een grote groep uit te schakelen blijkt ze weg te lokken naar een smal gangetje om ze vervolgens een voor een in elkaar te meppen. Vijanden slimmer maken is wat anders dan ze gewoon sterker maken. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat kogels blijkbaar door anderen heen gaan om vervolgens jou te raken.
Dit bovenstaande geldt natuurlijk alleen op voorwaarde dat je de game überhaupt kunt spelen. Gelukkig is de Europese versie een stuk stabieler dan de Amerikaanse. Frame drops zijn een uitzondering en ik heb maar één vastloper gehad. Dat eerste klinkt niet heel erg, maar jammer genoeg is de frame rate nooit hoog genoeg om de game soepel te spelen. Het speelt gewoon niet lekker. Nu moet ik wel toegeven dat hoe langer je speelt hoe meer je eraan gewend raakt, – maar dat mag geen excuus zijn. Deze game is technisch ondermaats, hoewel sommigen dat beter zullen verdragen dan anderen.
Lukt je dat niet – zoals mij – dan zul je hier niet geweldig veel plezier aan gaan beleven. Op het moment dat je er ook nog eens achterkomt dat die ene kist die je met gevaar voor eigen leven hebt bereikt vereist dat je je account koppelt aan Uplay of de companion app, waarna je ook nog eens speciale opdrachten moet doen, begint deze game je pas echt de keel uit te hangen. Simpelweg een agressieve vorm van marketing die ab-so-luut niet thuis hoort in een game waar je al een flinke som geld voor hebt neergeteld. Het spelplezier wordt je op vrijwel elk moment ontnomen, of dat nu opzettelijk (kisten, slechte AI) of iets minder bewust (frame drops) is, Ubisoft maakt het je gewoon tegen.
Maar het is niet alleen maar slecht nieuws dat je hier zult lezen. De co-op werkt zonder problemen. Dat is tenminste iets. Ja, dingen als frame drops en die vreselijke AI blijven in de co-op ook bestaan, maar het verbinden met andere spelers werkt fatsoenlijk waarna je toch nog enigszins plezier kunt hebben. Alleen jammer van dat prachtige inktzwarte laadscherm dat je te zien krijgt als je een missie start of eindigt. Als dat laden eenmaal voorbij is kun je inderdaad door de hele stad rennen en doen wat je wilt, maar zwart? Geef me alsjeblieft iets om een halve minuut naar te kijken, al is het maar het Assassin’s Creed logo.
Nee, Unity is verre van perfect en alles behalve die geweldige game die Ubisoft ons zo graag doet voorhouden. Technische mankementen zijn nog tot daaraan toe, maar de toevoegingen en veranderingen aan de gameplay maken deze game eerder slechter dan beter dan eerdere Assassin’s Creed games. Assassin’s Creed: Unity is goed op zijn beste momenten, maar het geheel is maar matig. Wellicht dat Ubisoft wat meer tijd in zijn games zou moeten steken, in plaats van elk jaar een nieuwe Assassin’s Creed, dat zou de serie goed doen.
