Hatred is misschien wel het ultieme product van de angst dat games ‘zoals ze ooit waren’ volledig zullen verdwijnen. Het is een recent aangekondigde game waarin de speler zoveel mogelijk onschuldige, weerloze mensen moet vermoorden. Omdat het kan. De ontwikkelaars stellen dat ze deze game hebben ontwikkeld als reactie op “politieke correctheid” in games. Games proberen geen entertainment, maar een “beleefde, kleurrijke, politiek correcte en hogere kunstvorm te zijn.” Blijkbaar vinden ze dat als je je hiertegen wil verzetten, je alles en iedereen moet haten en uitmoorden. Tenminste, dat is de boodschap in hun spel.
De redenen die ze aandragen zijn enigszins problematisch: het is een typisch gevalletje generalisatie en ontduiking bewijslast. Om nog maar te zwijgen over begrippen als ‘politieke correctheid’ en ‘hogere kunstvorm’. Goed, Hatred verzet zich daartegen, maar wat betekent dat concreet? Blijkbaar dat de mensen die worden vermoord weerloos zijn en dat de game geen enkel doel dient. Blijkbaar zijn Hotline Miami en Grand Theft Auto politiek correct. Hoewel ik zeker denk dat deze games minder erg zijn, betekent dat niet dat ze ‘politiek correct’ zijn, met vrijwel elke nieuwe GTA ontstaat er wel een relletje.
In GTA is het namelijk niet het doel om gewone burgers te doden. GTA geeft de speler, als een cynische interpretatie van realisme, de mogelijkheid om, als hij een wapen heeft, er mee te doen wat hij maar wilt. Dat is wat anders dan de speler zeggen dat hij onschuldige, onbewapende mensen moet vermoorden. Iets soortgelijks geldt voor Hotline Miami: iedereen die je in deze game vermoord, probeert jou op net zo’n gruwelijke wijze om te leggen. De intenties van Hotline Miami en GTA liggen dus anders dan bij Hatred. Desondanks zou ik niet stellen dat deze games ‘politiek correct’ zijn.
Maar goed, waarom zou je ook zo’n stelling proberen te onderbouwen, als je hem ook met een flinke dosis retoriek kunt brengen. De kernzin van hun verklaring begint met “These days”, in dit geval – en wel vaker – de opening van een generalisatie. Het schets een ‘vreselijke wereld’ waarin alleen maar Candy Crush en Angry Birds bestaat, wat simpelweg niet waar is.
Gelukkig gaan deze mensen games ‘redden’! En gelukkig zijn deze mensen ook uiterst gekwalificeerd hiervoor. Enkele werknemers zijn inmiddels in verband gebracht met enkele extreem-rechtse, nationalistische en zelfs neo-nazistische groeperingen. Gelukkig heeft de ontwikkelaar laten weten dat alle likes van dat soort Facebookpagina’s enkel en alleen waren om nieuwsberichten over immigratie te ontvangen. Dit staat volledig los van het wereldbeeld dat een ieder heeft, en dat staat weer los van het beeld dat ze met hun game uitdragen.
Uiteraard wordt alles ontkend, je zou natuurlijk niet willen dat blijkt dat een zinloze moord-simulator wordt ontwikkeld door mensen die moeite hebben met de acceptatie van minderheden, dat zou reden kunnen zijn voor politiek ingrijpen van verschillende landen.
Hopelijk blijft dat politiek ingrijpen uit. Op het moment dat deze game verboden zou worden, zou er een grens zijn. Een grens die per definitie hypocriet zal zijn. Stel je games voor als een continu vlak van zwart naar wit. Als je ergens een grens legt, dan zal het eerste wat direct link en het eerste wat direct rechts van die grens ligt vrijwel hetzelfde zijn. Dan krijg je de “waarom ik wel en hij niet” situatie. Dan zijn er nog maar twee oplossingen: Alles toestaan, of alles verbieden. Dat laatste is ook onmogelijk, want waarom zouden (extreem) gewelddadige films dan wel nog mogen? Dus nee, politiek ingrijpen is praktisch onmogelijk.
Een andere oplossing zou het doodzwijgen zijn. Dat kan, maar ik ben er geen voorstander van. Het is een vorm van zelfcensuur, voortkomend uit het idee dat je deze game geen aandacht wilt geven, maar tegelijkertijd geeft het ook een signaal af waaruit kan worden afgeleid dat je niet kan uitleggen waarom je tegen deze game bent.
Maar wacht! Nog meer statements! Deze game is absoluut niet verkeerd, hij is slechts eerlijk, aldus de ontwikkelaars. Ze bedanken de pers voor alle (negatieve) aandacht. Nu kunnen ze de wereld veroveren met deze game. En nogmaals: het liken van bepaalde Facebookpagina’s heeft niets te maken met het gedachtegoed dat de ontwikkelaars met deze game proberen over te dragen. Uiteraard niet: ze maken slechts iets wat ‘leuk’ is. Maar wat is er leuk aan game waarin geen uitdaging zit, doordat niemand terug vecht?
Hatred is vooral een opportunistische reactie op GamerGate. Blijkbaar zag men een markt in de mensen die bang zijn dat ‘games zoals ze zijn’ gaan verdwijnen. Het is een totaal ongegronde angst, die al van alle tijden is. Maar er is totaal geen reden om aan te nemen dat games zoals ze zijn gaan verdwijnen. Het ergste wat kan gebeuren is dat het er minder worden, maar zelfs dat betwijfel ik. Er komen nieuwe soorten games bij. De ontwikkelaars spelen slim in op deze angst, en dat vind ik nog wel het meest verwerpelijke aan deze game. Hatred is gruwelijk, opportunistisch en het ultieme product van angst.
