Toen ik voor het eerst hoorde over Hard Corps dacht ik meteen aan Contra: de subtitel van een eerdere game in de scrollende shooterserie was namelijk precies dat en ondanks dat het niet met zoveel woorden gezegd wordt was het wel de bedoeling dat deze Xbox Live Arcade titel de 2D scrollende shooterserie nieuw leven in zou moeten gaan blazen. Maar als je het beestje niet bij de naam noemt is er twijfel, of dat nu is over de competentie van de ontwikkelaar of de relevantie van de serie in de hedendaagse tijd. En dat, zo blijkt, was helaas terecht.
Aan de basis is niets veranderd: je loopt nog steeds van links naar rechts, schiet op alles dat beweegt, vangt uit de lucht powerups om je twee wapenslots mee te vullen en bent maar al te snel dood, of het nu door de gewone soldaten is of door de gigantische en levensgevaarlijke tussen- en eindbazen. De game is nog steeds 2D maar heeft nu een achtergrond met diepgang die het mogelijk maakt om wat meer trucjes uit te halen met de camera, maar het lijkt -zeker als je naar de screenshots kijkt- heel erg op een soort van Contra 3: HD Remix, maar dan met meer kleur.
The Good
Een groot gedeelte van de Contra-ervaring blijft zoals hierboven beschreven overeind en de game ziet er in ieder geval heel goed uit: de handgetekende 2D karakters steken altijd goed af tegen de pastellerige achtergrond en dat houdt de actie in elk geval duidelijk. Daarnaast ziet vooral het 2D werk er ook nog eens prachtig uit, maar dat kan je wel overlaten aan de studio die ook de Guilty Gear- en BlazBlue-karakters tot leven wisten te brengen met hun animatie. En er valt veel te kijken, want van hoverboard tot sci-fi motor word je constant op andere vervoersmiddelen gegooid om de schiet-actie zo gevarieerd mogelijk te houden en de deur open te laten voor verschillende types eindbazen.
Ook leuk is dat de in principe belachelijke moeilijkheidsgraad (het is wat mij betreft de lastigste tot nu toe en dat is met de originele Megadrive Hard Corps meegerekend) wordt goedgemaakt in de Rising modus, waar je met het spelen (en falen) van de game punten verdient die je kunt investeren in extra levens, een grotere levensbalk (want ja, die is er nu), een versterking van de wapens die je krijgt en allerlei extra mogelijkheden die de Arade modus gewoonweg niet heeft. Dat is ook de modus die je moet spelen, want Arcade mode gaat -om maar al even een voorschot op de volgende categorie te nemen- echt te ver. Het helpt om in co-op modus te spelen, maar als je partner moeite heeft met de moeilijkheid vreet ‘ie zo al je continues op en dan ben je nog verder van huis.
The Bad
Het is niet erg om je arcade inborst niet te verloochenen en toe te geven aan de gemakszucht waar de meeste games zich tegenwoordig schuldig maken en wat dat betreft past Hard Corps precies in de nieuwe hardcore-wave van games als Super Meat Boy. Maar er bestaat ook zoiets als te ver gaan en dat is waar deze game toch struikelt. Zo’n hoge moeilijkheidsgraad is alleen maar te verhapstukken als je iets van een kans hebt maar die is bij deze game vaak nihil; zelfs als je weet wat er komt (repetitie en het onthouden van de gevaren hoort nou eenmaal bij het genre) is het nog vaak niet te doen om niet geraakt te worden, wat ook weer zijn oorzaken heeft.
Want het beweegt allemaal niet zo lekker; allereerst is de snelheid waarmee je loopt net te langzaam maar is de snelheid waarmee je rent zo snel dat er meer brokken van komen dan dat het helpt. Het allerergste is echter dat de besturing soms zo stroperig reageert op je bewegingen dat het starten van een boost, springen en zelfs je omdraaien om de andere kant uit te schieten vaker wel dan niet misgaat, wat je een leven kost. Het lijkt er op dat de mooie animaties daar mede debet aan zijn en dan had het van mij toch niet gehoeven. Want de oudere Contra’s waren altijd lastig, maar je karakter luisterde wel altijd precies naar wat je deed en dat mist hier.
En de eindbazen…daar wil ik niet meer over praten. Er zitten wat fuckers in Contra games, maar sommige van deze zijn gewoon echt niet te doen in je eentje zonder geraakt te worden, dat geloof ik gewoonweg niet. Het probleem zit ‘m vaak in de verticaliteit van de gevechten, waar je karakters (vanwege de besturingsproblemen) vel moeite mee hebben en die ook echt bijdragen aan de frustrerende kant van de game.
The Ugly
Ik ben een achievementhoer, dus ik zie ze graag snel naar me toe komen, maar er zijn ook een paar achievements die niet veel waard zijn in mijn totale gamerscore, maar des te meer in mijn beleving. Van die achievements die echt lastig te halen zijn. Waar iedereen van zegt: “hoe de hel heb je dat gedaan?” Dat soort achievements zijn de enige soort die Hard Corps Uprising heeft, op de eerste 10G na die je gratis krijgt. Een voorbeeld? “Speel het spel uit in arcade mode zonder af te gaan.” “Speel de game uit zonder meer dan 50 standaard vijanden te verslaan” en mijn persoonlijke favoriet: “Speel de game uit zonder ook maar één wapen op te pikken.” Die laatste vooral omdat de eindbaas constant wapens door de lucht smijt die je bijna niet kúnt ontwijken. Het is gewoon pesten, dat is wat het is. Die 10G (of misschien wordt het nog eens 20 of 30G) zullen me altijd een doorn in het oog blijven.
Conclusie
Het is echt raar: op sommige momenten is Uprising echt net een toffe Contra game, maar zeker naar het einde toe is het zo oneerlijk en frustrerend moeilijk dat het echt demotiverend wordt. Je zult bijna alles moeten vrijspelen in de Rising modus om een kans te hebben op het zien van het einde en dat zijn veel, heel veel uren die daar in moeten. Is het dat waard? Eigenlijk niet, daarvoor wordt er te veel herhaald voor de Contra fans en te weinig vernieuwd voor diegenen die het nog niet kenden. Wellicht dat die laatste groep iets milder zal zijn over deze game, maar als je de oudere Contra’s in je hart hebt gesloten dan zul je deze game toch zien voor wat het is: eentje die wel weet waar Abraham de mosterd haalt, maar toch met het verkeerde merk thuis is gekomen.
Hard Corps: Uprising, ontwikkeld door Arc Systems works voor de Xbox 360 Live Arcade (getest) en PS3 en uitgebracht door Konami op 16 februari 2011
