Na een korte pauze, met heerlijke koffie, is het tijd voor deel 2. Dit deel start met een indrukwekkende opname van een eerdere TED talk over vulnerability and shame. Mooie boodschap: eerst de vraag “zien jullie kwetsbaarheid als zwakte” die door de meeste mensen met “ja” wordt beantwoord, gevolgd door de vraag of het zien van kwetsbaarheid bij de sprekers op TEDx als moed gezien wordt…..
“Vulnerability is the birthplace of innovation, creation and change”. Brené Brown: Listening to shame:
Jasper Merle: première van “A New Day”: een gezongen TED talk
Willem Jan Renger
Games maakt interactiviteit mogelijk in het leerproces. “Games” gaat over iets doen, iets creëren, “doing stuff”. Interactiviteit is een taal in je hoofd die je kunt leren en die maakt dat je de generatiekloof kunt dichten door interactie met de kinderen die zich nu aan het ontwikkelen zijn. Het creëren van leermaterialen om deze interactie, deze taal mogelijk te maken, maakt dat je kunt aansluiten bij de leerlingen die in dit tijdperk hun onderwijs genieten.
Wanneer we deze nieuwe taal van interactiviteit willen leren, moeten we gamification vertalen in games, in educatieve programma’s. We moeten niet bang zijn voor effecten als “violence”, zie het als “arousal”. Ben niet bang voor “frustration”, zie het als “fun”, het plezier om dingen te leren, moeilijkheden te overwinnen. “The truth of fun in games = the sweetness of overcoming unnecessary obstacles.”
Maurice de Hond
De wereld ontwikkelt, de scholen veranderen niet mee. Klaslokalen zien er nog hetzelfde uit als 30 jaar geleden, technologie wordt nauwelijks geïntegreerd op de momenten dat deze de wereld domineren. Kinderen kunnen de nieuwe techniek al jong gebruiken. Wanneer een zeer jong kind, nog voordat ze op school zitten, een tablet in handen krijgen, kunnen ze leren, problemen oplossen en zonder hulp en begeleiding allerlei vaardigheden ontwikkelen. A true toddler revolution.
“My teacher knows what I don’t know, but he doesn’t know what I do know”. Onderwijzers zouden zich bezig moeten houden met nadenken over wat kinderen in de toekomst aan kennis en vaardigheden nodig hebben, niet alleen focussen op het heden. Het verschil tussen wat er thuis geleerd wordt en op school is groter dan ooit. Een voorbeeld van meer integratie tussen thuis en school, betere ontwikkeling van 21th century skills, zijn de Steve Job Schools.
Claire de Pont
Giving everything a child needs is not the same as giving what they want. Ieder kind heeft andere behoeften er zou gekeken moeten worden naar hoe ieder kind kan groeien, en bloeien, ieder kind op zijn/haar eigen manier. Kinderen moeten gezien worden, letterlijk en figuurlijk. Er moet contact zijn en vooral “connection” om kinderen te kunnen bereiken.
Opleidingen leren je hoe klassen gecontroleerd kunnen worden, hoe je een curriculum in een schema kunt passen, maar niet hoe je “connect” met kinderen. Wanneer je wil dat kinderen grow and blossom, moet je de controle los proberen te laten, proberen niet “in control” te zijn, maar verbinding te maken. Kijk terug naar je eigen schooltijd: je leert van een leraar, een docent die je heeft weten te bereiken, niet van het schoolsysteem. “When you feel, you remember; a teacher should speak from the heart.” Om dit te kunnen doen hebben leraren en onderwijzers steun en vertrouwen nodig.
Amy Burke
Mindfulness: focussing to the present moment without judgement. Connection to yourself helps in connecting with students. Mindful teaching is niet alleen leuker, maar geeft kinderen ook inzicht in hoe hun brein werkt. Het zou een van de 21th century skills mogen zijn. Waarom focussen op het eindresultaat en niet op waarop ze op dit moment mee bezig zijn, zowel voor kinderen als voor docenten. Mindfulness reduces stress and increases concentration and awareness. Our body’s can only be in the present moment, taking a breath and focussing on the here and now, helps to focus.
“The highest function of education is to bring about an integrated individual who is capable of dealing with life as a whole” – Krishnamurti
