Tijdens de eerste dag van The Next Web werd de tweede keynote verzorgd door Lisa Gansky, internet entrepreneur en innovator. Zij sprak over haar ervaringen als entrepreneur, haar werk bij onder andere Kodak en haar theorie rond de kracht van het delen. Daarover schreef Gansky recent nog een boek: The Mesh.
In haar jaren ervaring spot de Amerikaanse een duidelijke trend: de maatschappij is duidelijk zijn prioriteiten aan het heroverwegen. We zijn van oudsher al gewend om eigenaar te zijn van objecten, maar schuiven nu steeds meer naar het delen.
Volgens Gansky is het web een overduidelijk voorbeeld van die drang tot delen. Het is tevens een toonbeeld van de andere verschuiving in de maatschappij, waarbij de waarde van data rond objecten hoger ligt dan de waarde van de objecten zelf: “A really short history of the web; we started with sharing bits, where as over the past few years we’ve seen the shift to sharing data about those bits”
En daar sluit Gansky’s “mesh-theorie” naadloos op aan. Een mesh is een netwerk van nodes die in elke mogelijke richting linken met elkaar. De huidige sociale capaciteiten van het internet maken het een voorbeeld van een mesh. Volgens Gansky liggen er enorme kansen voor zogenaame “mesh-companies”, bedrijven die bereid zijn om oude formules overboord te gooien en over te geven aan “the mesh”.
De afgelopen tijd zag ze haar theorie in praktijk terugkomen. De mesh groeide snel dankzij de recessie en de argwaan die consumenten jegens grote merken op deden. Daarnaast groeide de infrastructurele mogelijkheden expentioneel.
Als voorbeeld van een “mesh-company” gaf Gansky het Amerikaanse ZipCar. Deze tegenhanger van de in ons land bekende Greenwheels realiseerde zich al vrij snel dat ze geen leverancier zijn van transport, maar van data waarmee klanten hun transport zelf kunnen verzorgen. Daar ligt volgens Gansky ook de grootste mogelijkheden voor startende ondernemers: “you should find the cracks in the pavement in order to grow rapidly”. Gansky noemde de Amerikaanse webshopverzamelplek Etsy als topvoorbeeld.
Het verhaal van Gansky ging een beetje van links naar rechts en gevoelsmatig maakte ze haar punt te vroeg in de presentatie. Uiteindelijk gaf ze nog wel een mooie one-liner mee voor in de lunchpauze: “The sight of the guillotine clears the mind”.
