Wikileaks maakt met cablegate de verschillen tussen internetcultuur en de traditionele, bedrijfscultuur schrijnend zichtbaar. De openheid van het internet en sociale media slaat haaks op het heersende, gesloten milieu van politiek, bedrijven en organisaties.
Maar de tsunami aan transparantie wordt al jarenlang aangekondigd en valt niet te stoppen. Wat moeten traditionele bedrijven weten over de cultuur op het internet, wat is het verschil tussen beiden culturen?
Hackers zijn helden
Traditionele organisaties hebben vaak de neiging zich niets aan te trekken van activisten en herrieschoppers, ongeacht hun bedoelingen. Op het internet worden mensen met een sterk anti-autoritaire visie juist omarmd. Sterker nog: op het web worden hackers vaak geëerd als kampioenen van de democratische waarden die heersen op het internet.
Taken worden gekozen, niet toegewezen
Het internet is een opt-in economie. Bijdragen aan een blog, werken aan een open-source project of het delen van kennis in een forum: mensen kiezen om te werken aan dingen waarin ze zich interesseren, aan onderwerpen waar ze een passie voor hebben. Dit maakt iedereen onafhankelijk en voor zichzelf verantwoordelijk.
Gelijkwaardigheid van ideeën
Op het internet heeft elk persoon of idee een kans om een volggroep te creëren. Niemand heeft de macht om een controversieel idee of debat de kiem in te smoren. Een volggroep ontstaat op basis van de raakvlakken die men met het idee of de boodschap heeft en niet doordat het gesponsord wordt door een groot bedrijf of slinkse vriendjespolitiek.
Bijdragen belangrijker dan diploma’s
Wanneer je een hit op YouTube scoort is er niemand die vraagt of je wel naar de filmschool bent gegaan, schrijf je een populair blogartikel, niemand zal vragen om je journalistieke ervaring. Positie, titel of academische graad tellen niet mee op het internet. Wat telt is wat jij kan bijdragen.
Natuurlijke hiërarchieën
Binnen iedere online community zijn er leden die meer status en aandacht hebben dan anderen met als gevolg dat zij meer invloed hebben binnen de community. Zij hebben die status niet verworven door toewijzing van een hogere macht. In plaats daarvan hebben ze die status op een natuurlijke manier verkregen door goedkeuring van de leden van de community. Op het internet druppelt macht omhoog en niet top down.
Macht komt van delen
Het hamsteren van informatie leidt op het internet niet tot sympathie. Op het internet heerst een gift-economie. Om invloed en status te verwerven moet men eerst expertise of entertainment delen. En snel een beetje, want wacht je te lang dan doet iemand anders het en pakt ie de credits die anders van jou zouden zijn.
Leden zijn de baas
Internetters zijn eigenwijs en luidruchtig en zullen snel vallen voor elk besluit of wijziging van een beleid dat in strijd lijkt te zijn met de belangen van een hun community. De enige manier om leden van een community loyaal te houden is om hen inspraak te geven in belangrijke beslissingen en constant te luisteren naar hoe zij denken over wat er in de community gebeurt. Een online community is nooit van de eigenaar of van een merk, maar van de leden.
De vraag is wanneer traditionele bedrijven en organisaties deze verschillen gaan erkennen en zich gaan aanpassen om zich in de toekomst te verzekeren van succes in een hybride on- en offline wereld. Hoe denken jullie hierover?
