Wat te doen met fouten op een website? Ik had er nooit over nagedacht toen ik in 1995 een feitelijke onwaarheid ontwaarde op The Daily Planet, destijds koning in het land van de internet blinden die het licht nog moesten zien. Ik mailde de webmaster met de merkwaardige naam Francisco van Jole, en herinner me dat ik verbaasd was toen een minuut later een reply arriveerde. De man bestond dus echt, in die prille, ontwakende digitale wereld! Het antwoord leerde me iets over internet.
‘Bedankt’, aldus Francisco, ‘ maar ik ga het op de Planet nu niet veranderen. Dat zou geschiedvervalsing zijn. Ik zal er een noot onder plaatsen, en er in de nieuwsbrief op terug komen’.
Elf jaar na dato, terwijl intussen een paar boeken mijn revue gepasseerd zijn, die over net- en mail-etiquette gingen is er bij ons op de krant nog steeds geen beleid gemaakt ten aanzien van errata – en hoe daarmee om te gaan – op onze website. Waar dat beleid nog niet gemaakt is, raadt men ons aan er praktisch en pragmatisch mee om te gaan, hetgeen zich in de dagelijkse werkelijkheid vertaalt als: ‘we doen maar wat’.
Dus wordt er zo af en toe een stuk dat iets of iemand om wat voor reden dan ook niet bevalt, aangepast of koud gesteld, zelfs heb ik in de loop der jaren enkele malen de marsorder ontvangen om een stuk uit het archief te verwijderen. Natuurlijk was er in alle gevallen iets voor te zeggen, en zonder slag of stoot is het nooit gegaan, maar het is wel gebeurd.
Los van ethische vragen en antwoorden voer ik de zinloosheid van zo’n actie aan. Als het ergens om gaat heeft het zich meteen na plaatsing over het web verspreid. Via de rss feeds, de nieuwsbrieven, de caches van de zoekmachines, en meteen op gang komende kettingbrieven. Wie koninklijk geblunderd heeft wordt beloond met screenshots op WebWereld, ReteCool of GeenStijl, en ziet het de volgende dagen ook nog eens terug op papier.
Niet doen, is mijn advies, en aan het gepubliceerde of inmiddels gearchiveerde stuk een voetnoot toevoegen, van duiding en excuus. Netjes, sportief, elegant, en geen schijn van geschiedvervalsing.
