Je hartslag – hoe variabel ook – is uniek voor jou als persoon en beveiligingsbedrijven en researchers zijn al druk bezig om naast de vingerafdruk, de iris-scan en alle andere biometrische attributen die je uniek maken ook te kijken hoe ze dat hartritme (ECG) secuur genoeg kunnen uitlezen om je te identificeren.
Waarom? Omdat je identiteit in de toekomst het belangrijkste is dat je hebt. Naarmate allerlei bezittingen en rechten die je als persoon hebt digitaal aan je gebonden zijn is er niks gevaarlijker dan dat iemand er met die identiteit vandoor gaat. Dat gaat van boven naar beneden, zullen we maar zeggen, dus de identificatie via hartritme gaan we voorlopig echt nog niet aan de pinautomaat tegenkomen, maar de techniek is er. Onderzoekers aan de Universiteit van Binghamton, New York hebben een heel goed idee voor hoe ze je hartritme kunnen gebruiken: als sleutel voor je elektronisch patiënten dossier.
![Onderzoeker Zhanpeng Jin<em> [foto \u00a9 Binghamton University]<\/em>](https://www.dutchcowboys.nl/wp-content/uploads/images/zhanpeng-jin.jpeg)
Medische gegevens zijn zeer privacygevoelig en moeten normaal gesproken heel goed beveiligd en versleuteld worden. Dat kost allemaal computerkracht, tijd en dus geld en door het dossier van een patiënt (met daarin ook de ECG zelf) te versleutelen met dat hartritme is het 100 procent zeker dat er niemand anders aan kan als dat niet nodig is.
Er zitten nog wat haken en ogen aan het idee, natuurlijk: wat als iemand een hartritmestoornis krijgt of anderszins ziek wordt? Wat als artsen of specialisten aan de gegevens moeten als de patiënt niet aanwezig is maar het wel goedkeurt? Daar is dan toch een soort achterdeur voor nodig en die zal dan uiteindelijk weer de zwakste schakel gaan zijn.
Dat gezegd hebbende is het een extra mogelijkheid om iemand te kunnen identificeren en als de technologie ver genoeg gaat dat alle bestaande biometrische signalen ongeveer tegelijkertijd gecheckt kunnen worden is het verliezen van je identiteit in elk geval bijna onmogelijk. Dat gaat nog van pas komen.
[Afbeelding © sudok1 – Fotolia]
