Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Het is een droevige periode deze maand, een aantal weken geleden mochten we namelijk het allerlaatste avontuur van Drake meemaken in Uncharted 4. Maar volgens onze Poolse vrienden van CD Projekt Red is dit ook de laatste keer dat we in de huid mogen kruipen van onze favoriete monsterjager Geralt of Riva. En dat voelt rot. Want als het gezegde “op je hoogtepunt stoppen” ergens goed toepasbaar is, is dat wel bij deze laatste uitbreiding van The Witcher 3.
The Witcher 3 is nog steeds een moddervette game die door velen goed ontvangen is. Ook wij waren daarin geen uitzondering. Uren hebben we aan ons beeld gekluisterd gezeten om de forse campaign baas te maken. Toch had de game enkele schoonheidsfoutjes. Zo waren de menu’s vaak onnodig omslachtig. En werd de game op grafisch gebied al snel genoeg ingehaald door andere toppers.
Toch dragen wij de game een warm hart toe. Het rondbanjeren in Velen op zoek naar speciale Witcher gear. De meeslepende verhaallijn en dito secondary quests hadden een verslavende werking. En de gelikte combinatie tussen een action en RPG game voelde solide. En geheel volgens verwachting pakt Blood & Wine deze trend lekker door.
De uitbreiding is net iets later uitgekomen dan Patch 1.20. En alhoewel deze een waslijst aan verbeteringen doorvoert, zijn de aangepaste menu’s wel de meest opvallende. De timing van deze oppoetsbeurt valt natuurlijk prima in lijn met het verschijnen van bovengenoemde uitbreiding. De game loopt nu lekker soepel door en de uitbreiding voelt echt als een waardige afsluiter.
Blood & Wine speelt zich af in het vooral zonnige Toussaint. Deze nieuwe regio laat zich het best beschrijven als een combinatie tussen Zuid-Frankrijk en Italië. Een groot contrast met het schimmige en deprimerende landschap van Velen, waar het alsmaar regent en je overal de gevolgen ziet van een grote oorlog.
Dit voelt echt als een frisse wind door de game. Of eerder een lekker zomers briesje. Het idyllische landschap, de fijne BGM en zelfs de inwoners die met een Zuid-Europees accent Engels praten zetten een fijne zomerse sfeer neer. Het zijn de kleine details die het hem doen, en CD Project Red is daarin echt goed geslaagd. Waar Velen af en toe als een sleur begon aan te voelen nodigt Toussaint juist uit om even lekker op ontdekkingsreis te gaan. En dat heb je niet zomaar gedaan, de regio is qua grootte ongeveer even groot als No Man’s Land. Maar dan flink gevuld met dorpjes en de daarbij behorende quests.
Maar laat je niet bedriegen door de mooie setting. Want het is en blijft een Witcher game. Dus dat betekent dat het dromen in de eerste paar minuten meteen klaar was aangezien we een flinke reus tegenkwamen die de boel kort en klein sloeg. Onze Geralt doet waar hij goed in is en snelt meteen ter plaatse, om de knuppel van de reus terug te koppen en in één klap de eeuwige jachtvelden op te zoeken. Vergis je dus niet in de pracht en praal, deze uitbreiding is qua moeilijkheidsgraad genadeloos pittig.
En met die reality check komen we meteen aan bij de gameplay. Patch 1.20 heeft veel nare details weggepoetst waardoor dit voelt als Witcher 3 zoals die bedoelt was. De gevechten zijn vloeiend en spannend. En alhoewel de moeilijkheidsgraad opgeschroefd is hoeft dit voor een doorwinterde Witcher speler geen onmogelijke opgave te zijn. Iets beter doordacht en een goede voorbereiding is het halve werk. Dus laat de “Rambo momentjes” even voor wat ze zijn en kies voor strategie. Dan is het echt prima te doen.
De uitbreiding biedt ook een reeks nieuwe mutations aan die de boel ook goed opfrissen. Alhoewel mutations een integraal gedeelte zijn van de gameplay waren wij ze in onze build bijna vergeten. Soms neem je dingen net iets te snel voor lief lijkt het. Onze Geralt was en is de ergste nachtmerrie van alle enge gedrochten in de speelwereld. En met deze nieuwe reeks is hij voor hen zelfs nog een stukje enger geworden. Een van onze favorieten is de mogelijkheid om een vijand op te blazen als je de Igni sign gebruikt. Zie het als vuurwerk, dingen opblazen blijft een glimlach op ons gezicht toveren.
Naast nieuwe trucjes onder de motorkap zijn er ook weer voldoende nieuwe pantsers en wapens te vinden. Blood & Wine voegt zelfs de mogelijkheid toe om jouw Witcher Armor Sets te voorzien van andere kleuren. Vroeg in de uitbreiding kom je al een verkoper tegen die je – tegen betaling – voorziet van voldoende opties. Het zijn die kleine toevoegingen die spreken van liefde voor de fans. Dit was namelijk een veel verzochte toevoeging. Gaaf om te zien dat de ontwikkelaar dit dan alsnog toevoegt.
Over het verhaal willen we even niet teveel kwijt, wij houden namelijk niet zo van spoilers. Wel kunnen we met zekerheid stellen dat dit helemaal op niveau is met de basisgame en diens eerste uitbreiding. En wie de basisgame gespeeld heeft weet dat daar sprake was van een zekere urgentie. Hier is dat niet het geval, het voelt eigenlijk wel fijn om dit avontuur te spelen zonder dat je het idee hebt dat de wereld vergaat. Lekker op je eigen tempo elk hoekje ontdekken en elke quest lopen voelt goed. Je hebt de wereld immers al een keer gered.
Toch willen we wel verklappen dat niets is wat het lijkt. Toussaint ziet eruit als een sprookje maar schijn bedriegt. De gitzwarte humor van CD Projekt Red is nog steeds goed vertegenwoordigd. Geralt is gewoon nog steeds een bittere eindbaas die niet zo van mierzoete flauwekul houdt. De cynische dialoogopties zijn weer om van te smullen.
Het is nooit fijn om afscheid te nemen van een mooie reeks. Volgens CD Projekt Red hoeven we ook voorlopig geen Witcher 4 te verwachten. Toch is dit dan een mooie pleister op de wond. Dit is echt een uitbreiding zoals je ze nog weinig tegenkomt. Een flinke speelwereld en genoeg toevoegingen om je zat speeluren zoet te houden. Onze Poolse vrienden hebben ooit gesteld dat er twee betaalde uitbreidingen zouden verschijnen die grofweg even groot waren als The Witcher 2. Met Blood & Wine hebben ze die belofte ingelost en ons meteen voorzien van een waardige afsluiter. Tot ooit Geralt.
...