Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
In 2013 werden we compleet verrast door het hilarische The Stanley Parable, die door middel van een game liet zien hoe keuzevrijheid in games en hun verhaallijnen echt in elkaar zit. Met recht een belangrijke game te noemen die veel zegt over waar games staan qua verhaalvertelling en wat keuzevrijheid in games betekent. Inmiddels zijn we twee jaar verder en komt de schrijver van The Stanley Parable, Davey Wreden, met een nieuwe game: The Beginner’s Guide.
De toon van The Beginner’s Guide is een stuk zwaarder. Het is een persoonlijk verhaal van Davey over zijn vriendschap met een andere gameontwikkelaar, Coda. Dit wordt verteld door het spelen van een aantal spellen die Coda in een aantal jaren heeft gemaakt, met commentaar van Wreden tijdens het spelen. Dat spelen stelt niet veel voor: lopen, kijken, en – heel af en toe – ergens op klikken.
Wat je er echter voor terugkrijgt is een verhaal over vriendschap en games dat er ontzettend goed in slaagt allerlei emoties bij je op te wekken, simpelweg door je dingen te laten zien en erbij te vertellen hoe het tot stand is gekomen en wat het (zou kunnen) betekenen. De game laat echter genoeg open voor eigen interpretatie, wat de ervaring alleen maar rijker maakt.
En als je er net zoals mij er helemaal door wordt meegesleept kun je ook nog eens gaan nadenken over de diepere lagen aan gamedesign en de manier waarop we op dit moment praten, schrijven en denken over games. Iets wat de game concreet gezien totaal niet aanraakt, maar bij mij wel net dat kleine duwtje in die richting gaf. Waarschijnlijk geheel onbedoeld, maar zeker niet zo gek als je kijkt wat The Beginner’s Guide eigenlijk is.
Want hoewel The Beginner’s Guide een interactieve verhaalvertelling – bekender onder de noemer walking simulator – zoals zoveel andere games uit het genre is, is het tegelijkertijd ook een game over games. En daarmee een hele stap voor het medium.