Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
Op het moment dat er een videogame uitkomt die gebaseerd is op een film, begin ik eigenlijk al te argwanen over de kwaliteit. Het verleden heeft ons namelijk niet veel soeps gegeven op dit gebied. Toch begin ik er altijd wel weer aan met de hoop dat er ooit gewoon een goed product wordt afgeleverd. Met Mad Max hoopte ik dit meer dan ooit gezien ik de oude filmfranchise nog op mijn netvlies heb staan en het toch wel een jeugdidool was. De remake van de film was best ok, maar gaf me niet dat oude gevoel terug. Zou dat gevoel wel vertaald kunnen worden in een game als ik zelf met Max aan de slag mag? Ik heb mijn vingers gekruist en ben gewoon maar aan de game begonnen.
Zoals gezegd gaat Mad Max al een aardig tijdje mee, de eerste film kwam 36 jaar geleden uit en is er onlangs een remake/reboot uitgekomen die ons vooral een hoop visueel spektakel voorschotelde. Dit soort grote films kunnen bijna niet meer zonder gerelateerde videogame en het was dan ook geen verassing dat die zou komen. Avalanche Studios mocht de game verzorgen en dat was al een eerste pluspuntje, gezien we hen voornamelijk kennen van de Just Cause-serie die toch best goed in elkaar steekt. Het zal voor hen wel even een flinke aanpassing zijn geweest gezien de wereld waarin Mad Max zich afspeelt een post-apocalyptische leegte is en geen grote stad waar alles kapot kan zoals in Just cause. Is minder meer?
Gelukkig volgt de game een ander verhaal dan in de film en dat wordt al direct duidelijk in de intro. Max scheurt rond in zijn bolide en komt onverhoopt een groep “war boys” tegen die hem klemrijden, overmeesteren en na een zware mishandeling voor dood achter laten terwijl ze zijn auto meenemen. Max zou Max niet zijn als hij niet gewoon weer opstond en uit was op wraak. Terwijl je nu de eerste stappen zelf mag zetten in de woestijn met een verzwakte Max kom je al vrij snel een vriendelijke monteur tegen, genaamd Chumbucket, die je gaat helpen in deze barre wereld. Hij voorziet je ook al vrij snel van een nieuwe wagen, genaamd Magnum Opus, die een belangrijke rol gaat spelen in de game.
Als je eenmaal door de vrij korte tutorial heen bent moet je jezelf kunnen redden met de basis upgrades aan de Magnum Opus. Je leert in de tutorial dat het verzamelen van scrap van levensbelang is gezien je hiermee je auto (en Max zelf) steeds kunt upgraden en je overlevingskansen hier drastisch door stijgen. Wat ook wel helpt om te overleven is dat Chumbucket altijd met je meereist door de dorre wereld. Hij helpt je echter niet met missies, maar als je de auto stopt of als je de wagen verlaat tijdens een missie dan zal hij ondertussen je wagen repareren.
Klinkt allemaal dus prima, maar hoe zit het met het verhaal? Nou ja, daar kan ik kort over zijn want het is flinterdun. Zoals gezegd wordt in de intro de auto van Max gestolen en deze wil hij graag terug. Dat kan, maar dan moet hij wel even de grote baas, Scabrous Scrotus, en zijn volgelingen (de war boys) zien te verslaan. Dit doe je voornamelijk door in de wereld vestigingen kapot te maken, Scarecrow-palen neer te halen en war boys te vermoorden onderweg. Dit zorgt er allemaal voor dat Scabrous Scrotus aan invloed verliest in de wereld en je hem uiteindelijk zelf kunt aanvallen.
Klinkt makkelijk toch? Absoluut, maar er zit voldoende uitdaging in de gevechten en je moet je ook realiseren dat water (om je levensbalk te vullen) en benzine voor je auto bijzonder schaars zijn en je dus niet echt guns-blazing rond kunt rennen. Nee, er komt een zekere mate van tact en planning kijken bij dit spel. De gevechten op zich zitten goed in elkaar, en dat komt mede door het vrij simpele maar doeltreffende combatsysteem. Je kunt een normale aanval doen, een harde aanval en een block. That’s it. En het hoeft ook helemaal niet ingewikkelder dan dat, want het werkt gewoon. Natuurlijk kun je ook nog wel wapens gebruiken, maar gezien kogels ook vrij schaars zijn viel ik toch steeds terug op handgevechten voor de normale tegenstanders. Sommige vijanden droppen wel knuppels of messen en dat vergemakkelijkt het wel even als je het opneemt tegen een overmacht.
Zoals gezegd kun je Max ook upgraden middels scrap om hem sterker of sneller te maken of meer leven te geven. Je kunt dit nog eens versterken door uitdagingen te voltooien in de game waar je dan Griffa-tokens voor krijgt. Je kunt deze inleveren bij Griffa, welke doolt door de woestenij en hulpvolle upgrades aanbiedt. Denk hierbij aan extra leven, dat Max meer loot kan vinden of hem meer water laat verzamelen uit waterbronnen.
Het spel kent op zich genoeg uitdaging en variatie voor behoorlijk wat uren speelplezier. Toch ging ik me na verloop van tijd wel wat storen aan de herhalings-factor in de gameplay. Je doet uiteindelijk heel veel hetzelfde (vestigingen vernietigen, scrap verzamelen, rondrijden, etc) wat enigszins saai kan worden als je het trucje eenmaal doorhebt. Dat dit deels te maken heeft met de post-apocalyptische setting snap ik. Je kunt nou eenmaal maar zoveel doen in een verwoeste wereld.
Verder leidt de game ook nog wel behoorlijk onder inzakkende framerates en toch nog best wel wat grafische glitches. Grappig en raar is dat ik ook meer dan eens mee heb gemaakt dat vijanden die ik net had neergeslagen plots totaal verdwenen. Dit brengt de immersie in de game toch wel een beetje aan het wankelen. Het zijn verder absoluut geen game-brekende bugs, maar het is gewoon jammer, gezien de sfeer (en ook vooral het geluid) van de game gewoon goed in elkaar steekt. Laten we het slordig en onnodig noemen.
Een laatste puntje van kritiek is de besturing van de auto’s. Hoewel dit niet echt slecht te noemen is kreeg ik de wagens in het begin met moeite onder controle. Ze hobbelen nogal extreem en het kleinste stuurfoutje zorgt dat je echt alle kanten opvliegt. Na verloop van tijd leer je dit onder controle te krijgen en wordt het minder storend. De vraag is nu natuurlijk of dit gewoon beter zou moeten of dat de ontwikkelaar de besturing juist wat minder heeft gemaakt, omdat je met zelf in elkaar gelaste auto’s aan het rondrijden bent en ze niet voor comfort gemaakt zijn. Laten we de waarheid maar in het midden houden.
Mad Max heeft mij voor een filmgame positief verrast. Misschien ook wel, omdat het een van mijn jeugdhelden is, maar toch ook gewoon omdat de game goed in elkaar steekt, ondanks wat schoonheidsfoutjes. De game biedt voldoende uitdaging en de wereld is redelijk groot en open opgezet. Hoewel het nog vroeg is om te zeggen, zou ik best nog wel een vervolg van deze game willen zien.
...