Ik ben er óók ondersteboven van. Zo, hebben we die gehad. Als je misschien al de demo (gratis op PSN te downloaden) van Gravity Rush 2 hebt gespeeld weet je wel waar ik het over heb. In deze Japanse actiegame, vervolg op een nauwelijks verkochte maar ook al erg leuke Playstation Vita-game, kun je namelijk de zwaartekracht voor je karakter Kat laten wegvallen en zelfs een andere kant uit laten werken, waardoor ze effectief kan ‘vliegen’. Je kunt de zwaartekracht ook gebruiken om objecten om je heen als projectiel te gebruiken en dat is de basis van de vele gevechten die je in deze prachtig uitziende actiegame zult hebben.
Had ik al gezegd dat Gravity Rush 2 echt heel mooi is? Kijk de video anders, maar het is alsof een je een Ghibli-versie van oude Franse comics ziet, met veel kleur, karakter en (als je een PS4 Pro hebt zeker) scherpe lijnen. De stijl is magistraal en dat maakt het rondvliegen (want waarom lopen als je de lucht in kunt) in de open wereld altijd weer een lust voor het oog. Dat komt niet alleen door de kleurtjes, maar ook omdat de hele wereld in de wolken zweeft, met verschillende niveaus voor rijk, gemiddeld en arm, die letterlijk van boven naar beneden in de lucht hangen.
Ongelijkheid is een belangrijke factor in de wereld van Gravity Rush 2 en het verhaal draait daar in zekere zin ook om. Het misbruik dat de absurd rijken maken van de armen wordt goed neergezet en hoewel je de game niet moet verwarren met een politiek statement wordt er wel degelijk gespeeld met de spanningen die een klassensysteem met zich mee brengt. Kat wordt er ingezogen en komt door haar krachten al snel in het middelpunt terecht, zoals dat gaat. De missies waarin dat allemaal gebeurt, compleet met verschillende soorten gameplay zoals sluipen, reddingsoperaties, mijn-expedities en natuurlijk grootse gevechten en eindbazen zijn niet het enige dat er te doen valt.
De hele open wereld is op je dooie gemak te verkennen, zijmissies en al natuurlijk. Daarin worden soms de karakters uitgediept, maar voornamelijk word je er op uitgestuurd om dingen te verzamelen, iemand te vinden of iets anders te doen wat in andere spellen snel saai wordt. Het is echter leuk omdat het in de basis gewoon leuk is om door de wereld van Gravity Rush 2 heen te vallen. Zelfde geldt voor de Challenge missies, waarbij je het tegen de tijd van andere spelers online opneemt of een plek moet zoeken die ze gefotografeerd hebben.
Het levert in elk geval allemaal ore op, de valuta van de wereld die je kunt gebruiken om nieuwe krachten te kopen. Er zweeft ook verder in de wereld overal ore die je kunt oprapen, wat leuke omgevingspuzzels op zich oplevert.
Het ziet er dus goed uit, het is lekker bewegen binnen de wereld en het verhaal gaat ook nog eens ergens over. Valt er dan niks te klagen? Jawel. Het enige dat af en toe de pret drukt zijn de gevechten, specifiek die met beperkte bewegingsvrijheid. Omdat je wel even nodig hebt om van richting te veranderen en de camera navenant meedraait wordt het in spannende gevechten al snel verwarrend en weet je letterlijk niet meer wat voor en achter is.
Als dat gecombineerd wordt met kleine arena’s om in te vechten schuurt dat. De grotere gevechten hebben dat probleem veel minder (en daar zijn er genoeg van) maar juist de eindbazen die je één op één moet pakken naarmate het spel vordert zijn soms frustrerend. Dit is dus geen spel voor mensen die snel verward zijn of geen 100% controle hebben over hun controller.
Dat is echter zo’n beetje het enige probleem dat Gravity Rush 2 heeft. Verder is het een super charmant spel met leuke karakters, meer stijl dan de meeste anime uit Japan en een frisse, ongecompliceerde maar altijd leuke vorm van de open wereld structuur die eens niet saai wordt. Gravity Rush 2 is gewoon heel leuk. Dat zijn niet genoeg games meer, gewoon leuk, dus geef het een kans en zorg dat we met zijn allen dit soort kleurrijke pret niet hoeven te missen in de toekomst. De eerste Gravity Rush werd al onterecht genegeerd, doe het niet nog een keer.
[Afbeeldingen © Sony]
