Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Gears of War is een zo goed als legendarische game. Het was voor veel spelers van de vorige generatie een kantelpunt; het moment waarop ze zeiden: “okee, dit kan mijn PS2 écht niet.” Niet alleen was het een monochromatisch meesterwerkje qua styling, het had ook alle dingen bij elkaar geraapt die werkten binnen het genre en ze op slimme wijze aan elkaar verbonden. Het was de eerste keer dat cover mechanics werkten, het was één van de voorlopers van de 4-speler co-op, de wapens waren simpel maar doeltreffend, en dan hadden ze ook nog een kettingzaag op een machinegeweer gestopt. Dan kan het dus echt niet meer kapot.
In die context is het niet gek dat er nu voor de Xbox One een remaster komt, eentje waarbij alle moeite getroost is om de ervaring er eentje te maken die kan opboksen tegen de herinnering die je als speler hebt van Gears of War. Het gekke is: Gears was zo vernuftig in elkaar gezet dat er voor het onoplettende oog niet eens zo heel erg veel verschil te zien is. Kijk deze vergelijking die Gamespot maakte:
Valt wel mee, toch? Het komt allemaal iets beter over als je zelf aan het spelen bent, maar gek genoeg zijn er toch net zoals in 2006 nog steeds momenten waarop het spel het technisch allemaal niet helemaal geregeld krijgt en begint te haperen, helaas. Verder is er wel degelijk veel detailwerk toegevoegd, maar dat is alleen maar voor de hardcore fans interessant. De meeste mensen zullen zich vooral verbazen over het feit dat ze de meeste gevechten nog helemaal uit hun hoofd kennen en dus precies weten wat ze waar moeten doen. Het siert Gears dat het allemaal zo memorabel is, maar doordat het echt een één-op-één kopie is maakt het single-player gedeelte niet echt indruk meer, zeker niet als je de extra toegevoegde levels uit de PC-versie al een keer gezien hebt.
Dat komt mede door de remmende voorsprong: Epic heeft bijna tien jaar geleden een dijk van een game neergezet en er is veel, heel veel gepikt van Gears of War door de jaren heen, zodanig dat veel van de vernieuwingen nu in de basis van veel actiegames en shooters zitten. Wat het ook wat lastiger maakt is dat de game die we nu kunnen spelen beduidend minder bevolkt is door onze vrienden dan toen, en het dus een stuk moeilijker is om nog een viertal bij elkaar te brengen om samen te spelen (en ruzie te maken over wie er niet Baird mag zijn.) Laten we eerlijk zijn: deze game was geweldig om in co-op te spelen en het is toch niet helemaal hetzelfde in je eentje.
Datzelfde probleem steekt ook de kop op in de multiplayer: je moet het doen met de mensen die nog gek genoeg zijn om deze remaster te kopen, en niet verrassend blijkt dat veel mensen die nog steeds de multiplayer van de eerste Gears of War speelden (ja, die zijn er) nu dan toch maar overgestapt zijn naar deze versie. Wat betekent dat? Dat betekent vooral veel shotguns in de handen van veel spelers die dit spel nog veel beter kennen dan dat jij het kent, en dan ben ik persoonlijk blij dat een mode als Team Deathmatch uit het derde deel is getrokken en hier is toegevoegd, zodat je in elk geval langer dan twee minuten spendeert in de maps.
Ze zitten er allemaal in trouwens, die maps, dus ook hier is het een feest der herkenning, minus de meest gehate tegenstander in Gears multiplayer: host advantage. Het was altijd een crime als je geheel onterecht dood ging in een match omdat je toevallig in een vuurgevecht met de door de servers uitgekozen host van de match terecht kwam, maar in mijn ervaring is dat nu verleden tijd. Deze modus loopt trouwens ook in de zo gewilde 60 frames per seconde, wat wel helpt bij de bliksemsnelle actie. Het grootste probleem dat ik er mee heb is dat het allemaal oude koek is. Ja, Gears was fantastisch en ik heb de campagne met heel veel plezier gespeeld, zeker omdat het ook echt lang genoeg geleden is. Maar de multiplayer doet nog precies wat het toen deed, en eigenlijk is dat niet meer genoeg om de aandacht heel lang vast te kunnen houden.
Dit is een leuk pakket, want naast de remake krijg je voor de veertig Euro die je neertelt ook nog eens deel twee en drie van de serie erbij, zij het in de nieuwbakken backwards compatibility-versie die dus 100% zoals op de Xbox 360 draait. Dat maakt het een leuk stukje historie voor mensen die zich afvragen waarom Gears of War nu zo hoog aangeschreven staat, maar als je de ervaring al een keer hebt gehad is er eigenlijk niet genoeg vlees op de botten om dit de moeite te maken. Dan hadden de ontwikkelaars beter iets minder moeite kunnen steken in de kleine details in deel één en een – werkende! – compilatie zoals The Master Chief Collection kunnen maken. Het is zoals het nu is zeker geen slechte remake, maar weet wat je in huis haalt: een herhalingsoefening, niks meer, niks minder.
...